Akwitania

Średnia ocena: 3.7, liczba ocen: 3

• Ocena:
  Eva Garcia Saenz de Urturi zabiera czytelnika w podróż do XII wiecznej Francji, śladami Eleonory, księżnej Akwitanii. Na kartach powieści autorka zwinnie przeplata fikcję literacką i wątki historyczne.
  .
  Niespodziewana i tajemnicza śmierć księcia Akwitanii, ojca Eleonory, to początek jej nowej drogi, życiowej roli. Ta młoda, 13 letnia dziewczyna, dziedziczka najbogatszego regionu Francji, postawiła sobie za cel odnalezienie zabójcy ojca i ukarania winnego. Ambitna i niezłomna, mimo licznych przeszkód, nie cofnie się. Zagadka okazuję się tym trudniejsza, ponieważ w podobnych okolicznościach umiera król Francji, jej teść, człowiek, którego podejrzewała o zabójstwo ojca.
  Czy Eleonora może czuć się bezpiecznie w komnatach królewskiego pałacu? Czy Akwitańskie Koty, pomogą rozwiać wszystkie wątpliwości i znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania?
  .
  "Akwitania" była dla mnie jak powiew świeżości, miła odmiana. To nie jest typowy thriller, ja bym rzekła, że jest to bardziej powieść obyczajowo - historyczna z elementami thrillera. Ciekawa i wciągająca fabuła nasączona tajemnicami, rodzinnym sekretami, walką o władze, dworskimi spiskami. Jednakże czułam pewien niedosyt, zabrakło mi czegoś bliżej nieokreślonego, być może większej dynamiki, a może większej dawki emocji? Podobało mi się w jaki sposób autorka wykorzystała postaci historyczne i naszkicowała im nową rzeczywistość.
  Ciekawym i celowym zabiegiem było wplatanie w fabułę krótkich rozdziałów o chłopcu, który został porzucony w lesie.
  .
  To jest dobra książka, choć nie bez wad moim zdaniem. Nie mogę jej jednak porównać ze słynną Trylogią Białego Miasta, której nie czytałam. Dla mnie to pierwsze spotkanie z twórczością autorki i nie żałuję, że sięgnęłam po tę książkę. (Gosiak W., 30.12.2021)
• Ocena:
  Gdy zobaczyłam, że wychodzi nowa książka autorki bestsellerowej „Trylogii Białego Miasta” nie zastanawiałam się długo, czy chcę ją przeczytać. Eva García Sáenz de Urturi w książce „Akwitania” miała mnie zabrać do świata, gdzie historia miesza się z thrillerem i krwawym kryminałem. Czy tak było?
  
  Główną postacią w książce „Akwitania” jest wpływowa kobieta średniowiecznej Europy, Eleonora Akwitańska. Autorka przedstawia nam kilka lat z jej życia. Przyznam szczerze, że po opisie spodziewałam się czegoś lepszego. Oczekiwałam tej mieszanki thrillera z kryminałem i z historią. A co dostałam? Książkę historyczną o Eleonorze Akwitańskiej. Fakt, że miała mocno urozmaicone życie i to, jak wiele różnych rzeczy w życiu doświadczyła oraz styl pisarski autorki sprawiły, że nie czytało się aż tak tragicznie. Jednak skłaniam się ku stwierdzeniu, że jest to opowieść historyczna z wątkami zemsty i spisków. Na plus jest język, który nie zalatywał średniowieczem, oraz krótkie rozdziały pisane z perspektywy trzech różnych osób, co sprawiło, że czytanie było łatwiejsze.
  
  Mnie ta książka nie wciągnęła, ale myślę, że znajdzie uznanie wśród czytelników lubiących wybrać się w odległą podróż w przeszłość. (motyle_w_glowie, 13.11.2021)
• Ocena:
  „Czasem sztuka wojny nie polega na tym, aby wygrać, ale na tym by przegrywać”.
  „Akwitania” to opowieść o legendarnej, charyzmatycznej kobiecie: Eleonorze Akwitańskiej. I choć poznajemy tylko wybrany etap jej intensywnego i długiego życia, ta nieprzeciętnej osobowość, jawi się jako wytrawny gracz, zawsze w ofensywie. Bo była to kobieta bardziej drapieżna niż mężczyźni. Działała na wszystkie 5 zmysłów swoich podwładnych. Emanowała siłą, światłem i blaskiem. Jej orężem były rozkazy, lubiła polować wyłącznie na rozjuszoną zwierzynę. Wiele czynników złożyło się na to, że włożyła na głowę koronę. A za wszystko, co osiągnęła musiała zapłacić wysoką cenę..
  Ta historia rozpoczyna się w roku 1137, w momencie, gdy 13-letnia Eleonora brutalnie i niespodziewanie traci ojca. Książę Akwitanii, najbogatszego regionu Francji, zostaje zamordowany.
  Eleonora pogrążona w rozpaczy z dnia na dzień musiała dorosnąć. Wściekłość skryta w zakamarkach jej duszy sprawiła, że w mgnieniu oka uknuła plan zdemaskowania mordercy. By tego dokonać postanowiła natychmiast wyjść za mąż za syna króla Francji Ludwika VI Grubego, którego to uważała za mordercę ojca. Przed ołtarzem ofiarowała mężowi bogactwo i ciało, ale nie serce i posłuszeństwo, oraz nie Akwitanię.
  Podczas wesela Ludwik VI Gruby umiera w identycznych okolicznościach co ojciec Eleonory.
  Z pomocą szpiegów akwitańskiego księstwa Eleonora i Ludwik VII próbują dowiedzieć się, kto miał interes w tym, by na tronie znaleźli się młodzi i niedoświadczeni władcy.
  Ona miała płomienny temperament, on był cierpliwy i ostrożny. Ich historia to warkocz splatający miłość z nienawiścią, wojnę i pokój.
  I choć to wszystko w dużej mierze fikcja literacka, czuć tu ducha średniowiecznych czasów, gdzie potęgą było bogactwo, władza i ogromne terytorium, gdzie nawet, a może szczególnie w zamkowych komnatach – ściany mały uszy, gdzie spiski, intrygi i tajemnice były nieodłącznym elementem życia, gdzie dobrze było mieć w kieszeni sakiewkę monet, by opłacić czyjąś wolę, życie, czy przyszłość – w zależności od sytuacji; bo tu wszystkie chwyty były dozwolone, bo choć wiadomo, że jakaś wojna była przegrana od pierwszej bitwy, liczył się spryt i szlachetna sztuka cierpliwości.
  Losy Eleonory Akwitańskiej – najbardziej wpływowej kobiety Francji i Anglii, stały się inspiracją tej nietuzinkowej książki.
  „Akwitania” to pięknie opowiedziana historia, która może zafascynować, zahipnotyzować i poruszyć nie jednego czytelnika. Thriller na miarę czasów o których opowiada. Z mroczną wielowarstwową zagadką i zaskakującym finałem, gdzie w tle jawi się morze zemsty, wierzchołki miłosnych wielokątów, krwawe wojny i nieuchronna śmierć.
  Polecam. (aniabex, 10.11.2021)