Amok

Średnia ocena: 4.5, liczba ocen: 4

• Ocena:
  Nie wierzę, że to już koniec historii Larysy i Brunona! (alliwantisbooks, 16.10.2021)
• Ocena:
  Są książki lepsze niż niejeden serial na Netfliksie. Po ich przeczytaniu człowiek czuje się jak powalony na deski bokser.
  I to jest właśnie taka książka.
  
  „Amok” to mocny, konkretny i ostateczny nokaut.
  Prawy sierpowy – komisarz Bruno Wilczyński, facet któremu przyszło uczestniczyć w ustawionej grze o życie, której reguł nie znał. Musiał wyłączyć emocje i skupić się na faktach, by wyprzedzić przeciwnika, a nie podążać za nim, co było momentami niemożliwe. Niestandardowe działania to jednak jego specjalność.
  Lewy sierpowy – dziennikarka Larysa Luboń i turbulencje w jej życiu tak naturalne jak oddychanie, które sprawiły, że stała się uczulona na manipulatorów i kłamców. Jej obawy zmieniające się w pewność, że wydarzyło się coś złego to dar i przekleństwo zarazem.
  Dwójka poranionych ludzi, kiełkujące uczucie miedzy nimi, obydwoje ogarnięci amokiem w dążeniu do prawdy, która wydawała im się priorytetem.
  I czas, którego nie można ignorować.. bo przeciwnik to wytrawny gracz.
  Dusza przesiąknięta złem, człowiek, którzy doświadczył bólu i pokochał sprawiać go innym, zakładnik tego co minęło, męczennik na własne życzenie, uwięziony w blednących wspomnieniach, ogarnięty żądzą zemsty nieszczęśliwy człowiek.. czy tylko jeden? Czy jest ich wielu? Czy ludzie rodzą się źli, czy tacy się stają? Czy miłość może wyplenić kiełkujące zło? I ile jest odcieni szarości pomiędzy bielą a czernią?
  
  Powietrze gęste od emocji, fabuła niczym sieć naczyń połączonych, nienawiść, współczucie, poczucie niesprawiedliwości, strach, rozpacz, miłość i nadzieja – „Amok”.
  
  „Wrzask”, „Histeria” i „Amok” – elektryzująca kryminalna seria, która zapada w serce. Sprawia, że chce się zrozumieć, poczuć, ogarnąć „to”, siedzi ludziom w głowie. Uświadamia, że każdy człowiek ma w sobie zarówno światłość jak i mrok.
  Jestem nieustająco pod wielkim wrażeniem tych książek.
  Polecam. (aniabex, 23.04.2021)
• Ocena:
  „Amok” Izabeli Janiszewskiej to ostatni tom trylogii kryminalnej o dziennikarce Larysie Luboń i komisarzu Brunonie Wilczyńskim. Tak jak w poprzednich częściach, tak i tu fabuła dotyczy dwóch śledztw – kryminalnego prowadzonego przez Brunona, który poszukuje porwanej Sylwii, oraz dziennikarskiego prowadzonego przez Larysę, która podąża tropem jej dawnego szefa, a który ostatecznie prowadzi ją do rodziny Hallerów. Do tego jeszcze są tu szeroko omawiane wątki prywatne bohaterów i rozgrywki pomiędzy Brunonem a Jackiem, cichym mordercą, którego Bruno stara się przyskrzynić od samego początku. Na nudą więc na pewno narzekać nie można. Dużo się dzieje, ale wszystkie wątki są ostatecznie ładnie pozamykane, autorce nic nie ucieka. Bohaterowie przechodzą dużą przemianę, zrozumiałą, ale przez nią lubiłam ich trochę mniej. No i zabrakło mi tu poruszenia jakiego problematycznego społecznie tematu jak np. w „Histerii” dużo było o krzywdach wyrządzanych dzieciom, tak tutaj może można by pod to podciągnąć pojęcie rodziny, jednak temat na pewno nie jest tak świetnie omówiony jak do tego przyzwyczaiła nas autorka w poprzednich tomach. Za to już sam finał bardzo mi podpasował, choć wiem, że takie rozwiązanie akcji na pewno wzbudzi wśród czytelników sporo kontrowersji. Tak więc „Amok” jest dobrym zakończeniem wątków z całego cyklu, choć jednak nie usatysfakcjonował mnie tak bardzo jak tomy wcześniejsze. Niemniej jednak jestem ciekawa co autorka zaproponuje nam teraz, po zakończeniu swojej debiutanckiej trylogii :) (Kryminał na talerzu, 21.04.2021)
• Ocena:
  Dobijamy do brzegu. Podróż z Larysą Luboń oraz Brunonem Wilczyńskim dobiega końca.
  "Nie dostrzegał, że wpadł w amok, a nagła eksplozja trudnych do kontrolowania emocji uczyniła go oszalałym z gniewu".
  Jestem mocno zaskoczona finałem. Przy ostatnich stronach szybciej biło mi serce, więc emocje trzymały mnie w garści. Autorka rewelacyjnie rozegrała całą intrygę, a napięcie trzyma czytelnika do końca. Na pierwszy plan wystawiony jest Bruno, który pokazuje się od innej strony. "Z kim przystajesz takim się stajesz" można by rzec patrząc, jaki wpływ wywiera na mężczyznę Lewicki oraz Larysa. Lewicki wyciska z Wilczyńskiego to, co najgorsze. Manipuluje nim, bawi się jego osobą, a podejrzenia skierowane w stronę komisarza pogrążają go w sprawie zaginięcia koleżanki z pracy. Na szczęście uświadamia sobie, że nie chce być tym, kim jest jego oprawca. Larysa również się zmienia. W jaki sposób? Nie zdradzę. Oczywiście nadal prowadzi śledztwa na własną rękę i nie obyłoby się bez wplątania w kłopoty. Sam fakt, że jej droga krzyżuje się z rodziną Hallerów mówi, iż znowu będzie miała problemy.
  Bohaterowie stają przed trudnymi wyborami, a ludzie z którymi muszą się zmierzyć są bezwzględnymi przeciwnikami. Czy wycisną z tej dwójki najgorsze cechy? Obawy i strach będą trawiły ich od środka.
  Na koniec dopadnie szok, niedowierzanie. Mnie zamurowało. Będziecie potrzebowali chwili, by zaczerpnąć powietrza. Może na niektóre z pytań nie otrzymałam odpowiedzi, ale mimo wszystko jestem zadowolona. Nie pozostaje mi nic jak szczerze pogratulować pani Izie za świetną trylogię kryminalną (@gdzie_ja_tam_ksiazka, 14.04.2021)