Arsene Lupin kontra Herlock Sholmes

Średnia ocena: 5, liczba ocen: 2

• Ocena:
  Starcie tytanów
  
  To moje kolejne spotkanie z czarującym i niebezpiecznie inteligentnym dżentelmenem włamywaczem, czyli Arsène Lupinem. W drugim tomie swoich przygód stanie w szranki ze słynnym angielskim detektywem, Herlockiem Sholmèsem. Postać ta stworzona przez Leblanca jest zarówno ukłonem w stronę słynnej postaci detektywa powołanej do życia na kartach powieści przez sir Arthura Conan Doyla, jak i delikatnym prztyczkiem w nos, bo w starciu z Lupinem pan Sholmès ma trudny orzech do zgryzienia.
  
  Tom ten składa się zaledwie z dwóch krótkich opowiadań, Blondwłosa Dama, które opowiada o serii tajemniczych kradzieży, za którymi stoi zmyślny Lupin. Do tej sprawy, a przede wszystkim do odzyskania błękitnego diamentu zostaje zobowiązany najlepszy angielski detektyw Herlock Sholmès. To kolejne spotkanie dwóch wielkich umysłów, stojących po przeciwnych stronach barykady prawa. To pasjonujące starcie stanowi wspaniałą rozrywkę dla czytelnika, w pojedynku tym nasi bohaterowie idą łeb w łeb, a zakończenie jest doprawdy zaskakujące.
  
  W drugim zaś opowiadaniu Żydowska lampka, detektyw zostaje poproszony przez barona d'Imblevalle'a o znalezienie sprawcy kradzieży starej żydowskiej lampki w której skryta była cenna rzecz, a mianowicie złota chimera. Jednocześnie Sholmès dostaje wiadomość od Lupina, który odradza detektywowi zajmowanie się tą sprawą. Co wyniknie z ponownego spotkania przeciwników i czy za tymi zuchwałymi kradzieżami stoi znowu Lupin czy może ktoś inny? Tego dowiecie się podczas wciągającej lektury tego zbioru opowiadań.
  
  Tom drugi to kolejne udane spotkanie z piórem pana Leblanca, fani tradycyjnego kryminału, kryminału retro będą myślę zachwyceni. Zdaję mi się, że ten tom jest odrobinę mroczniejszy od pierwszego, jest w nim więcej śmierci i rannych(biedny Wilson). Czyta się dobrze, starcia detektywa z włamywaczem wywołują uśmiech na twarzy czytelnika, a same zagadki są intrygujące. Miłośnicy Indiany Jonesa i Fantomasa powinni być ukontentowani lekturą tomu drugiego przygód Lupina. Ja jestem nadal zauroczona i z wielką chęcią sięgnę po kolejny tom. Na uwagę zasługuje ponownie przepiękne wydanie książki. Jest cudne ! Zatem i treść i okładka zachwyca, czego chcieć więcej ?! Chyba tylko następnej książki z tej zachwycającej serii. ;)
  
  Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka. (Karolina Osewska, 08.04.2022)
• Ocena:
  „Sholmes to prawdziwy fenomen [...] Słuchając opowieści o wyczynach, które rozsławiły go na całym świecie, nie sposób nie zadać sobie pytania, czy również sam Sholmes nie jest postacią legendarną, zrodzoną w głowie innego wielkiego pisarza, na przykład Conana Doyle'a”., czyli pojedynek dwóch geniuszy.
  
  Po pierwszą książkę Maurice Leblanca sięgnęłam zaraz po obejrzeniu świetnego pierwszego sezonu serialu Lupin Netflixa (naprawdę polecam tym, którzy jeszcze nie oglądali). Dżentelmen włamywacz był dobrą lekturą, dlatego nie wahałam się przed sięgnięciem po kolejny tom. Do tego wszystkiego znalazło się tutaj także miejsce dla mojego ulubionego detektywa.
  
  Ktoś kradnie mahoniowe biurko z mieszkania profesora paryskiego liceum – i przypadkiem znajdujący się w nim szczęśliwy bilet na loterię – i znika. Ktoś zabija starego barona w jego własnym domu – i znika. Ktoś kradnie błękitny diament, wcześniej należący do zamordowanego barona – i znika.
  „Kiedy już zupełnie nie rozumiem, jak to się mogło stać, podejrzewam Arsène’a Lupina” ‒ mówi inspektor francuskiej policji Ganimard. Poszkodowani w tych trzech sprawach decydują się wysłać prośbę o pomoc do Herlocka Sholmèsa. O pomoc do Sholmèsa zwraca się również baron d’Imblevalle, któremu skradziono starą żydowską lampkę i znajdujący się w niej cenny klejnot. W tym przypadku Arsène Lupin, w tajemniczy sposób dowiedziawszy się, że do akcji znów wkracza Sholmès, kilkakrotnie prosi go, by nie brał tej sprawy, a potem – by się z niej wycofał. Bezskutecznie. Ambicja Herlocka Sholmèsa nie pozwala na to, co pociąga za sobą szereg nieprzewidzianych komplikacji…
  
  Drugi tom nosi tytuł Arsene Lupin kontra Herlock Sholmes, co jak zapewne wiecie jest nawiązaniem do bohatera powieści Arthura Conana Doyle'a, Sherlocka Holmesa. Jestem jego wielką fanką i to właśnie od Studium w szkarłacie zaczęła się moja przygoda kryminałami, a sam Holmes jest jednym z moich ulubionych bohaterów do dzisiaj. Jeśli kiedyś czytaliście może którąś z książek o tym detektywie, to bez problemu znajdziecie w książce Leblanca odniesienia i nawiązania do dzieł Conana Doyle'a. Nie spodziewałam się, że znajdę w tej książce tyle humoru. Naprawdę z niektórych dialogów można się pośmiać. Sama postać Herlocka Sholmesa to karykatura oryginału, a nasz główny bohater będzie wykorzystywał przewagę nad nim. W swojej książce Leblanc ośmiesza zarówno Holmesa, jak i Conana Doyle'a, co temu drugiemu zdecydowanie nie przypadło go gustu.
  
  O ile fabuła nie jest zbyt zawiła i można szybko się domyślić, jak to wszystko się skończy, to całość jest wciągająca. Dzięki lekkiemu stylowi autora i dobremu humorowi, książkę czyta się błyskawicznie. Nie jest to długa lektura – liczy ona 300 stron, a wydanie ma powiększoną czcionkę, która zdecydowanie ułatwia czytanie i cieszę się, że wydawnictwo taką zastosowało. Od razu przyjemniej się czyta. Warto też wspomnieć o wydaniu, które przyciąga wzrok i ja jako sroka okładkowa zachwycam się tę okładkę. Takie małe cudo w biblioteczce.
  
  Arsene Lupin kontra Herlock Sholmes to klasyczny kryminał ze sporą dawką humoru. Przygody Lupina są momentami szalone, ale nie stracił on na tym swojego sprytu, który momentami naprawdę zaskakuje. Nie znajdziecie tutaj brutalnych zbrodni ani krwi wylewającej się z każdej kolejnej strony, a jednak mnie Arsene Lupin zaczarował. Nie mogę się doczekać kolejnych książek z tej serii. (alexx, 18.02.2022)