Do zakopania jeden trup

Średnia ocena: 4.5, liczba ocen: 2

• Ocena:
  "Do zakopania jeden trup" jest czwartym tomem serii komedii kryminalnej z trupem. Jak ja uwielbiam te tytuły - przewrotne, zwracające uwagę, zdecydowanie nie sposób przejść obok nich obojętnie. Jeśli zastanawiacie się, czy każdą z części można czytać bez znajomości poprzedniej, to jak najbardziej tak.  
  
  Iwona Banach ponownie upchnęła w swoją powieść mnóstwo zabawnych, przekomicznych wątków i zaskakujących zwrotów akcji. Zgrabnie udaje się jej lawirować faktami, poszlakami, mylnymi tropami i całą masą mniej lub bardziej absurdalnymi sytuacjami i wydarzeniami. Tu naprawdę trzeba być dobrym obserwatorem rzeczywistości, tego co się wokół nas dzieje. Ciekawa zagadka, intryga, nieprzewidywalność zdarzeń, im dalej w fabułę, tym więcej niewiadomych i tajemnic, do tego świetne dialogi oraz wszędobylski ociekający sarkazmem i ironią humor.
  
  Czego jeszcze możecie się spodziewać? Tym razem spotkamy liczne teorie spiskowe, płaskoziemców, zombie, czyścicieli, seniorów, jamniki, odcięty penis... Dzieje się dużo, a wydarzenia przyprawią o prawdziwy zawrót głowy.
  
  Autorka stworzyła sporą ilość bohaterów. Spotkamy postaci, z poprzednich części, jak i całkiem nowych. Dużo tu przekoloryzowania, a jednak to wszystko wydaje się nam tak bardzo znajome. Jest Emilia Gałązka - specjalista od końców świata (którego nie widać...), jej siostrzenica Magda, policjant Mikołaj, Paweł. Z taką ekipą z pewnością nuda nikomu nie grozi. A przy okazji można wychwycić nasze przywary czy stereotypowe podejście do niektórych spraw. 
  
  "Do zakopania jeden trup" to mocno zaplątana komedia kryminalna, która pozwala skierować nasze myśli na inne, bardziej pozytywne tory. Polecam tę książkę Waszej uwadze! (sza_teraz_czytam, 23.03.2022)
• Ocena:
  „Do zakopania jeden trup” to czwarty tom serii komedii kryminalnych o prepperce Emilli Gałązce pióra Iwony Banach. Zachowanie kolejności chronologicznej lektur nie jest tu koniecznie - każdy tom jest osobną całością, jedną zagadką kryminalną. Najnowsza przenosi nas do Duchołazów, gdzie w dworku, który odziedziczyć ma Emilia, dochodzi do morderstwa. Fabuła powieści jest mocno zakręcona, postaci jest dużo, zarówno tych znanych z tomów wcześniejszych, jak i nowych, występujących tylko na potrzeby tej jednej fabuły, mimo to każda z postaci ma w sobie jakąś jedną cechę, która skutecznie odróżnia ją od pozostałych, przez co czytelnik nie ma problemu z ich rozpoznaniem. W książce dzieje się dużo, a zdarzenia poprzetykane są dygresjami, które w dosyć ironiczny sposób komentują aktualne tematy, w tym wypadku przede wszystkim życie w Sieci, ale także kilka innych mód, które zaprzątają społeczeństwo ;) Humor w powieści zawarty jest w każdym jej aspekcie – w dialogach, w samym stylu, postaciach i sytuacjach. Wydarzenia są lekko szalone, jednak na tyle dobrze wywarzone i finalnie tak uzasadnione, że nic nie wydaje się tu głupie. Polecam wszystkim, którzy mają ochotę na książkę, która na kilka dobrych godzin zapewni skuteczne oderwanie smutków rzeczywistości, a także odrobinę przyjemnego szaleństwa. Ja uważam go za najlepszy z całej serii! (Kryminał na talerzu, 21.03.2022)