Dziewczyny są tu takie miłe

Średnia ocena: 4.3, liczba ocen: 3

• Ocena:
  Prześladowanie może mieć różne formy...
  Po dziesięciu latach od zakończenia szkoły odbywa się zjazd absolwentów, jednak Ambrosia Wellington nie zamierza brać w nim udziału. Po tragedii do jakiej doszło na pierwszym roku studiów i po tym co ona i jej przyjaciółka Sally zrobiły, nie zamierza z nikim się spotykać. Obecnie żyje spokojnie u boku męża, który nie do końca wie, jaki tryb życia prowadziła na studiach. Ambrosia otrzymuje pewnego dnia anonim, który powoduje, że zmienia zdanie i decyduje zmierzyć się z przeszłością.
  Dziewczyny z akademika były bardzo różne. Jedne chciały głównie imprezować i mieć wielu chłopaków. Drugie to szare myszki, z lekka zagubione, nieatrakcyjne, będące obiektami kpin. Ale nawet one miały czasami coś, czego te imprezowiczki mogły im zazdrościć. Flora była śliczną, ale skromną i bardzo miłą dziewczyną, do której wszyscy lgnęli. Ambrosia była jej całkowitym przeciwieństwem, prowadziła pełne imprez, seksu i alkoholu życie, a Flora była dla niej zbyt nudna. Ale było coś, czego jej zazdrościła, coś dla czego była gotowa zrobić wszystko. Obecnie nawet w białych rękawiczkach można komuś zniszczyć życie. Współczesna technologia tak bardzo to ułatwia, przecież można schować się za ekranem telefonu czy komputera. Do czego człowiek jest w stanie posunąć się by osiągnąć to czego pragnie, z zazdrości, z zemsty? Ale czy sam może wyjść z tego bez szwanku?
  Ta książka to świetny, pełen emocji thriller, z niesamowitym zakończeniem. Na pewno wsiąkniecie w niego od pierwszej strony. (Książkolandia, 23.08.2021)
• Ocena:
  „Dziewczyny są tu takie miłe” to pierwsza książka autorki L.E. Flynn, która ukazała się na polskim rynku. Fabuła powieści toczy się dwutorowo: część akcji osadzona jest w czasie pierwszego roku studiów w akademiku, a część czternaście lat później, podczas zjazdu z okazji dziesiątej rocznicy ukończenia uniwersytetu. Narratorką jest dziewczyna, która czternaście lat temu, do tytułowych miłych zdecydowanie nie należała. I tak, pod wpływem po części własnych demonów, po części toksycznej przyjaźni, zrobiła coś, za co do teraz nie spotkała jej zasłużona kara. Ale czy na pewno to ona jest winna? Osoba, która teraz zaczyna jej grozić jest o tym przekonana.
  Intryga kryminalna opiera się tu głównie na niewiadomej, jaką jest osoba wysyłająca groźne anonimy i tajemnicy nocy sprzed czternastu lat, w czasie której doszło do jakiejś tragedii. Historia może nie wbija w fotel, ale poprowadzona jest ciekawie. Mnie lekko denerwowało podejście głównej bohaterki do życia, do mężczyzn, do seksu – wszystko to jest dosyć obcesowe, a jej zdanie o kobietach naprawdę szowinistyczne, jednak nie dziwi, biorąc pod uwagę to, jaką sama jest osobą i czego się w przeszłości dopuszczała. Trochę przeraził mnie też obraz życia w amerykańskich akademikach, to jak wygląda życie nastolatków, które nagle wyrwały się spod opieki dorosłych… To może trochę taka opowieść – przestroga: uważaj komu ufasz, bo ludzie są zdolni do naprawdę paskudnych rzeczy. Ogólnie nie jest to powieść wybitna, ale całkiem niezły, trochę nastolatkowy thrillerek do poczytania w wolnej chwili. (Kryminał na talerzu, 18.08.2021)
• Ocena:
  "(…) taki już jest ten świat, że zmienia w potwory dziewczyny, które chcą tego, czego mieć nie mogą”.
  
  Dziewczyny są jak słoneczniki. Gdy kwiaty są zasiane zbyt blisko siebie, muszą zażarcie walczyć o dostęp do słońca. Tworzą wokół siebie labirynt splątanych łodyg i „smętnie zwieszonych żółtych twarzy”.
  
  Ponad 10 lat temu Ambrosia i Sloane studiowały na Wesleyan – uczeni będącej niczym ogród pełen słoneczników.
  Te przyjaciółki były jak kandydatki do Projektu Lady. Ich studencie życie przypominało reality show.
  One zamiast na studiach odnaleźć siebie, postanowiły odnaleźć mnóstwo rozrywek. Sieć wpływów towarzyskich, alkohol, narkotyki i sex, to było ich życie. Wiedza zdobyta własnym ciałem była dla niech ważniejsza, niż ta zdobywana podczas zajęć na uczelni.
  Kampus był ich królestwem. Tam rządziły. Pragnęły być nieuchwytne, wymykać się każdemu, mieć poczucie, że nie stoją w miejscu. Manifestacyjnie nie szukały nikogo na stałe. Faceci to dla nich zabawki jednorazowego użytku.
  Gdy na ich drodze stawała dziewczyna idąca przez życie niepewnym krokiem jelonka, one przemierzające je cwałem konia wyścigowego, z całym impetem wciskały ją w ziemię. Życzliwość była dla nich zbyt ciasnym gorsetem, niemal odcinającym krążenie. Źle na nich leżała. Kosztowała zbyt dużo wysiłku.
  Najbardziej z tych czasów obie zapamiętały dwa wieczory. Na jednym WSZYSTKO się zaczęło, na drugim skończyło. Te wydarzenia naznaczyły je na całe życie.
  
  Po latach, obie przyjaciółki nie mające już ze sobą kontaktu, otrzymują zaproszenie na zjazd absolwentów uczelni Wesleyan, a wraz z nim niepokojący anonim. To zaproszenie, a ten raczej rozkaz odpalił lont powrotu do przeszłości. A ta była raną, którą łatwo było rozdrapać. Wszędzie tu czekały na nie wspomnienia tego, co się wydarzyło i co mogło się wydarzyć.
  Do czego może doprowadzić chęć posiadania czegoś co miał ktoś inny?
  Czy dziewczyny znajdą rozgrzeszenie?
  
  Książka to interesujący thriller psychologiczny. Karykaturalny obraz młodych kobiet, pustych, egoistycznych, szukających wrażeń. O zemście, zazdrości, emocjonalnych manipulacjach. O tym, do czego może doprowadzić podkopywanie pewności siebie, wykorzystywanie życzliwości i chora zazdrość.
  Dobra książka. Coś dla rozrywki i ku przestrodze.
  Polecam. (aniabex, 04.08.2021)