Florystki

Średnia ocena: 4.8, liczba ocen: 5

• Ocena:
  Pewnego dnia Sonia, pracownica i przyjaciółka Heleny Bardo znajduje ślady krwi w kwiaciarni. Natomiast Helena znika w tajemniczych okolicznościach. Sonia robi wszystko, by odnaleźć zaginioną przyjaciółkę. Nie spodziewa się jakie odkryje mroczne sekrety przyjaciółki.
  Co stało się z Heleną?
  Co odkryje Sonia?
  
  "Florystki" to genialny i wciągający thriller psychologiczny. Autorka stworzyła świetną fabułę. Mistrzowsko skonstruowana zagadka kryminalna. Sekrety rodzinne, tajemnice z przeszłości, kłamstwa, traumy, intryga. Realnie wykreowani bohaterowie. Śledziłam ich losy z ogromną ciekawością. Autorka powoli odkrywa tajemnice bohaterów, aby poukładać ze sobą puzzle tej układanki. Czuć napiętą atmosferę i nie wiadomo komu ufać. Podejrzanych jest wielu. Autorka podrzuca tropy i manipuluje czytelnikiem tak, że do samego końca nie wiadomo jak zakończy się ta historia. Byłam też zaskoczona i dostałam mnóstwo emocji. Lekkie pióro autorki sprawia, że książkę czyta się szybko i z przyjemnością.
  Jeśli lubicie książki pełne tajemnic i z motywem zaginięcia to ta trafi w Wasze gusta czytelnicze.
  Czeka Was fascynujące śledztwo.
  Ja bawiłam się znakomicie.
  Jestem zachwycona i już czekam na kolejne książki autorki. Każdą biorę w ciemno!
  
  Gorąco polecam! (BRUNETTE BOOKS, 21.03.2023)
• Ocena:
  Alicja Sinicka to autorka kilku książek, w których łączy thriller psychologiczny z nurtu domestic noir z wątkami romansowymi. Dla mnie „Florystyki” były trzecim spotkaniem z jej piórem, ale pierwszym które sprostało moim oczekiwaniom, przede wszystkim dlatego, że ten wątek romansowy pozostał na drugim planie. Na pierwszym jest przyjaźń pomiędzy dwoma kobietami – jedna z nich lata temu wzięła młodszą pod swoje skrzydła, nauczyła fachu florystki, a teraz zniknęła. Ta młodsza zatem czuje się w obowiązku odkryć co stało się z jej przyjaciółką. Szybko okazuje się, że ta skrywała w sobie dużo mroczniejsze tajemnice, niż można by się spodziewać… Całość przedstawiona jest w narracji pierwszoosobowej przez młodszą przyjaciółkę i męża zaginionej, który swoją drogą przez całą lekturę zachowuje się trochę podejrzanie… Czy mógł mieć swój udział w zaginięciu? Przez sposób narracji czytelnik całkiem dobrze poznaje emocje i myśli postaci. Akcja toczy się przyjemnym rytmem, zaskoczenia i cliffhangery są częste, a uczucie niewiadomej i puzzli, które ciężko ze sobą połączyć, sprawiają, że historia jest zajmująca i utrzymuje ciekawość czytelnika na stałym poziomie. Kwiaciarnia, Oława i góry są miłym dodatkiem do fabuły, która sprawdza się jako lekka i niezobowiązująca rozrywka. Dobra na oderwanie myśli! (Kryminał na talerzu, 19.03.2023)
• Ocena:
  Zawsze zaczyna się od plusów książki, a ja chciałam wpierw dodać jeden mały minus, który wciąż chodził mi po głowie. Jest nim brak cech charakterystycznych postaci i jednolitość wypowiedzi każdego z bohaterów. Gdyby nie nagłówki na początku rozdziałów nie bardzo bym wiedziała kto co tutaj mówi. To był taki jeden ciąg tych samych emocji, tych samych wypowiedzi, tylko innej płci. Jednak pomijając ten fakt, książka podobała mi się bardzo. W momencie, kiedy wiemy już, że Helena zaginęła, to podejrzanym staje się dla nas każdy. Autorka tak zagrała postaciami, że w pierwszej kolejności nie wiem dlaczego, ale podejrzewałam, że to jej przyjaciółka była odpowiedzialna za jej zaginięcie. Niby bardzo się tym wszystkim przejmowała, badała dziwne miejsca, obserwowała zachowania innych, szukała odpowiedzi, a jednak coś mi w niej nie grało. Długo też nie wiedziałam gdzie ona była w czasie, kiedy tamta zaginęła. Drugim podejrzanym był jej mąż, gdyż wiemy, że ich małżeństwo nie było udane. Wielokrotnie zamykał szczelnie okna, by sąsiedzi nie słyszeli ich awantur. Ale nie mówi z jakich powodów one były. Później podkreśla, że Helena dużo piła, więc to ona mogła te awantury powodować. Jednak jej przyjaciółka z którą prowadzi kwiaciarnię nie wyczuwała od niej alkoholu. Czyżby zatem on kłamał? W ogóle jego zachowanie bywa dwojakie. Raz bardzo przejmuje się jej zaginięciem, innym razem chyba bardziej boi się jej powrotu. Ma sporo sekretów, gdyż Helena wysłała do niego karteczkę, którą Sonia w tajemnicy przeczytała. Ona sama dostała wiadomość telefoniczną, lecz nie można ustalić tożsamości właściciela numeru, gdyż on dawno nie żyje. Wciąż nie wiadomo zatem kto wysłał wiadomość i po co? Mamy podkreślone, że mąż Heleny coś wie, on sam myśli o tym, że nie wszystko wyjawia, tylko mnie samej długo zajęło, by cokolwiek się tutaj domyśleć. Te wszystkie pytania sprawiają, że książka bardzo wciąga. Plusem są też krótkie rozdziały, napięta atmosfera, brak zastoju w historii i dobry styl pisarski. Nie wiem tylko dlaczego tylko w tej książce pisarki bohaterzy byli jednolici. Ale i tak ją polecam! (przyrodaz, 16.03.2023)
• Ocena:
  Dzisiaj wysyp premier książkowych. W moje ręce trafiła wyjątkowa książka, której tytuł idealnie pasuje do dzisiejszego święta "Florystki". Która z nas nie lubi kwiatów?
  
  "Nie każdy może być florystą. Bardziej niż wiedza (choć też przydatna) liczą się w tym zawodzie zdolności manualne i zmysł artystyczny. Florysta- w odróżnieniu od kwiaciarza (który produkuje kwiaty) czy bukieciarza (układa bukiety) - musi być twórczy- on wyraża się poprzez kwiaty. To człowiek z pasją, który kocha materiał, na jakim pracuje. Przecież nie da się tworzyć z czegoś, czego nie lubimy".- Iwona Czekańska
  
  Helena Bardo-jest florystką, właścicielką kwiaciarni Chloris, dba zarówno o swój wygląd jak i jakość świadczonych usług, jest perfekcjonistką. Razem z przyjaciółką Sonią prowadzą kwiaciarnię. Sonia jest otwarta i wygadana, a Helena milcząca, ale konkretna. Pewnego dnia Helena nie pojawia się w pracy. Na miejscu jej przyjaciółka Sonia zastaje bałagan i ślady krwi. Razem z policją próbuje odkryć, co się stało z jej przyjaciółką. Okazuje się, że małżeństwo Heleny i Doriana nie należało do udanych. Małżonkowie nie okazywali sobie czułości, żyli bardziej obok siebie niż razem. Łączyła ich pewna tajemnica, a jak wiadomo, nie da się zbudować szczęścia na mrocznych sekretach. Sonia otrzymuje anonimy i pogróżki. Komuś bardzo zależy na tym, aby przestała węszyć w sprawie Heleny. Przełomowym odkryciem jest pamiętnik Heleny, to dzięki niemu Sonia poznaje prawdziwe oblicze przyjaciółki.
  
  "Można zdawać sobie sprawę, że źle się robi, a jednak robić to dalej. Ludzie potrafią ciągnąć tak całe życie. To nic innego jak nałóg, który wyniszcza".
  
  To, co odkryje Sonia, totalnie ją zaskoczy. Jej życie nie było usłane różami, ale to, czego się dowiedziała, zburzyło jej dotychczasowy spokój. Ta sprawa dotyczy także jej.
  
  "Moje życie jest siatką utkaną z cudzych kłamstw. Straciłam punkt odniesienia".
  Pani Alicja Sinicka napisała kolejną ciekawą historię. Miałam okazję poznać twórczość autorki i przeczytać już kilka jej książek. Niemniej to, co tutaj zaserwowała to majstersztyk. Autorka sprytnie ułożyła wiązankę składającą się z szantażu, intryg i tajemnic. To wszystko pięknie przyozdobiła w na pozór kolorowe życie osnute strachem. Uwielbiam książki, które czyta się z zapartym tchem. Tutaj już od pierwszych stron zostałam wciągnięta w wir wydarzeń. Stałam się naocznym świadkiem życia ludzi, którzy wydawać by się mogło, że jeżeli mają pieniądze, to mają wszystko. Nic bardziej mylnego. Pani Alicjo chylę czoła. Kapitalna książka z zakończeniem wbijającym w fotel. Wśród thrillerów przeczytanych w tym roku "Florystki" póki co zajmują u mnie pierwsze miejsce.
  
  Polecam!
  
  Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu WAB. (Kuklinska Joanna, 08.03.2023)
• Ocena:
  To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, bardzo lubię historie jakie tworzy Alicja. Wiem, że są one gwarancją świetnie spędzonego czasu. Do sięgnięcia po thriller psychologiczny "Florystki" zachęcił mnie intrygujący opis oraz przyciągającą wzrok okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę ekspresowo, ja pochłonęłam ją w jeden poranek i nie odłożyłam jej póki nie poznałam zakończenia! Fabuła została w bardzo interesujący, wręcz intrygujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie świetnie wykreowani. To postaci, które tak jak my popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, chwili dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia została przedstawiona z perspektywy Heleny, Soni - przyjaciółki zaginionej oraz Doriana - męża Heleny, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. O ile losy Soni i Doriana śledzimy na bieżąco, to historię Heleny poznajemy przy pomocy jej pamiętnika odnalezionego przez Sonię. Muszę przyznać, że z ogromnym zainteresowaniem i zaangażowaniem czytałam każde zdanie zawarte w pamiętniku, tak naprawdę ciężko było przewidzieć co dostaniemy na kolejnych jego stronach... To co tam czytamy wstrząsa, szokuje i porusza - szczególnie tyczy się to Soni, która jak się okazuje nie znała tak dobrze swojej przyjaciółki. W tej powieści dosłownie roi się od kłamstw i tajemnic, co tylko dodatkowo potęguje chęć dalszego czytania! Autorka porusza tutaj wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, z którymi z pewnością boryka się dzisiejsze społeczeństwo i które wywołują wiele skrajnych emocji. Autorka w bardzo umiejętny sposób buduje napięcie, wodzi Czytelnika za nos i świetnie rysuje portrety psychologiczne postaci, skłaniając tym samym do głębszych przemyśleń. Pisarka na przykładzie swoich bohaterów pokazuje jak duże konsekwencje i jak ogromny wpływ na życie wielu ludzi może mieć jedno wydarzenie, jeden błąd popełniony w przeszłości. Muszę jeszcze wspomnieć, że podobała mi się tutaj wzmianka dotycząca głównej bohaterki książki "Uśpiona" (która swoją drogą również polecam). "Florystyki" to wciągający i emocjonujący thriller, który z pewnością zaskoczy nie jednego Czytelnika. Ja świetnie spędziłam czas z tą książką i czekam na kolejne powieści spod pióra autorki! Polecam! (zakochanawksiazkach1991, 05.03.2023)