Klinika

Średnia ocena: 4.2, liczba ocen: 6

• Ocena:
  Klaudia Muniak po raz kolejny dała rade. Stworzyła świetny thriller medyczny, który szokuje swoją prawdziwością. No bo przecież, daleko to szukać, patrząc na wydarzenia, które miały miejsce jakiś czas temu w naszym kraju?! Takich ludzi „żądnych krwi” jest pełno, dlatego ta książka mrozi momentami krew w żyłach, a zakończenie wbija w fotel…
  Wyobraźcie sobie, że budzicie się w szpitalu i nie wiecie jak się w nim znaleźliście. Nikt Wam nie chce nic powiedzieć, pielęgniarka zachowuje się jakby ucięli jej język, a lekarz ma przyjść wszystko wytłumaczyć, ale spieszy mu się jak uczniowi na klasówkę, na którą nic nie umie. Beznadziejna sprawa, co? Co byście zrobili? Zaryzykowali ucieczkę? Bo ja zdecydowanie bym się mocno wkurzyła. Rozniosłabym wszystko co by stanęło na mojej przeszkodzie :P I właśnie to odczuwałam, czytając początek tej książki. O tak! Zdecydowanie myślałam, że wyjdę z siebie, za każdym razem jak bohaterka rozkminiała co się mogło z nią wydarzyć i nikt jej nic nie chciał powiedzieć.. Dobrze, że rozdziały są przeplatane wydarzeniami z przeszłości głównej bohaterki, bo możemy tworzyć własne „teorie spiskowe”, które w moim przypadku, żadne nie były trafne!
  Główna bohaterka Gaja „zawdzięcza życie rozwojowi medycyny i leczeniu metodą genomu w okresie prenatalnym”. Tak samo jak Kajtek, który był jej jak brat. Ale nagle Kajtek zniknął i nikt nie wie co się z nim stało.. Dziewczyna postanawia dowiedzieć się czegokolwiek, na temat jej zaginionego przyjaciela, a to co będzie w trakcie poszukiwań odkrywać, zmrozi jej krew w żyłach. Do tego masowe protesty i zachowanie ludzi, spowoduje, że Kaja przestraszy się nie na żarty….
  Autorka stworzyła historię, która przeraża…swoim realizmem. Kto wie co przyniosą kolejne lata, pozostaje nam modlić się, żeby większość z tego nigdy nie miała miejsca. Autorka powoli tworzy napięcie, co da się wyczuć już od pierwszych stron. Każda kolejna informacja, pozwala nam powoli dopasowywać każdy puzzel, tak aby na samym końcu wszystko połączyć w idealnym obrazek. Ale to co na tym obrazku odkryjemy, wcale nie będzie piękne. Takiego zakończenia się nie spodziewałam, aczkolwiek jeśli o mnie chodzi, podniosło ono ocenę całej książki :P Fabuła jest bardzo dobrze dopracowana, no i oczywiście widać, że autorka zna się na rzeczy i jeśli o mnie chodzi, jestem pełna podziwu ogromu wiedzy, jaki autorka umieściła w tej historii. Polecam. (justus_reads, 05.07.2021)
• Ocena:
  „Klinika” Klaudii Muniak to thriller medyczny, który przyprawił mnie o ciarki. Zawarta w książce fabuła brzmi tak realnie, że mam tylko nadzieję, że nadal pozostanie fikcją literacką.
  
  Główną bohaterką i narratorką powieści jest Gaja, młoda kobieta, która zawdzięcza życie leczeniu metodą modyfikacji genomu w okresie prenatalnym. Gaja budzi się w szpitalu z lukami w pamięci z ostatnich dni. Nie wie gdzie jest i dlaczego tu jest. Wyobrażacie to sobie? Obudzić się w obcym miejscu i nie pamiętać wydarzeń z ostatnich dni? Dla mnie to straszna wizja. Początkowo książka nie porywa i jest dość monotonna, chociaż styl autorki sprawił, że dobrze i szybko mi się ją czytało. Mniej więcej w połowie wszystko przybiera taki obrót, że nie mogłam się oderwać. Autorka umiejętnie zbudowała napięcie, idealnym pomysłem było tu przeplatanie wydarzeń z teraźniejszości i przeszłości. Czułam różne emocje, z których dominujący był strach. Myślałam, że domyślam się, o co w tym wszystkim chodzi, jednak tego, co zaserwowała autorka się nie spodziewałam. A zakończenie? Byłam pewna, że skończy się inaczej, więc taki finał był mocnym zaskoczeniem.
  
  Jeśli lubicie książki, w których stopniowo odkrywamy prawdę, czując przy tym dreszcz emocji, to polecam Wam „Klinikę”. (motyle_w_glowie, 04.07.2021)
• Ocena:
  Thrillery medyczne to był gatunek, który kiedyś bardzo lubiłam i w którym się zaczytywałam. Moją pasję rozpoczął Robin Cook i jedna z najsłynniejszych książek - "Coma", na której podstawie nakręcono w latach siedemdziesiątych genialny film z Michaelem Douglasem.
  Teraz z ogromną przyjemnością sięgnęłam po "Klinikę" Klaudii Muniak. Akcja książki rozgrywa się w niedalekiej przyszłości. W Polsce nadal rządzi partia skrajnie prawicowa, o mocno radykalnych poglądach. Gdy in-vitro zostaje uznane za nielegalną metodę walki z bezpłodnością, ludzie ponownie wychodzą na ulicę. Partia argumentuje swoją decyzję tym, że metoda ta to chęć zabawy w Boga. Co dziwne, niezwykle inwazyjna metoda modyfikacji genomu u płodu, u którego stwierdzono ciężką chorobę genetyczną już takich obaw rządu nie wywołuje. Od lat, w taki sposób "naprawia się" dzieci z ciężkimi upośledzeniami, jeszcze w łonie matki. Gaja to młoda kobieta, która żyje dzięki tej metodzie, bowiem miała urodzić się z zespołem Edwardsa. Dziewczyna jest w pełni zdrową młodą osobą, mieszka z ukochaną mamą, studiuje, ma przyjaciół i chłopaka. Pewnego dnia budzi się w dziwnym pomieszczeniu wyglądającym jak sala szpitalna, ale nic nie pamięta. Od lekarza dowiaduje się że miała wypadek i usunięto jej jedną nerkę. Dziewczyna przyjmuje to do wiadomości, ale zaczyna ją niepokoić coraz więcej rzeczy - brak telefonu i rzeczy osobistych, brak kontaktu z rodziną, ciągła senność. Gaja zaczyna mieć poczucie, że jest więziona i coś tu jest bardzo nie w porządku.
  Akcja książki rozgrywa się na dwóch płaszczyznach - pierwsza to wydarzenia rozgrywające się w szpitalu, druga pokazuje wcześniejsze zdarzenia, dotyczące zarówno bohaterki jak i sytuacji społeczno-politycznej w kraju, dzięki czemu poznajemy nastawienie społeczeństwa do osób z modyfikacjami genetycznymi.
  Mimo, że właściwie dość szybko można domyślić się intrygi, książka trzyma w napięciu, a zakończenie na pewno zaskakuje. Z przyjemnością sięgnę po wcześniejsze książki autorki. (Książkolandia, 31.05.2021)
• Ocena:
  Gaja zawdzięcza życie i zdrowie rozwojowi nauki, a konkretnie metodzie modyfikacji genomu w życiu płodowym. Pewnego dnia budzi się w szpitalnym łóżku, nie wiedząc co się stało, gdzie się znajduje i bez kontaktu z bliskimi. Od lekarza dowiaduje się, że uległa wypadkowi, w wyniku którego straciła nerkę. Kobieta ma jednak sporo wątpliwości co do okoliczności wypadku, z każdym dniem w klinice czuje coraz większy niepokój.
  
  Rozdziały opisujące pobyt Gai w tajemniczej placówce przeplatają się z retrospekcjami z przeszłości, opowiadajacymi o relacjach bohaterki z bliskimi, a także zawierającymi tło polityczne i społeczne reakcje na decyzje rządu i wprowadzenie zakazu stosowania metody in vitro. Gaja wspomina też swojego zaginionego przyjaciela, Kajtka.
  
  Akcja powieści płynie bardzo powoli, powiedziałabym wręcz leniwie. Fabuła jest bardzo dobrze przemyślana i prowadzi do szokującego finału. Niestety w książce zabrakło mi emocji, które cenie sobie w thrillerach. Napięcia nie czułam praktycznie żadnego, a zakończenie w moim odczuciu było poprowadzone odrobinę zbyt szybko w stosunku do całości fabuły - nieco rozwleczonej i momentami nużącej.
  
  Odczuwam pewien niedosyt w związku z wątkiem zaginięcia Kajtka. Miałam nadzieję, że więcej będzie się działo na tej płaszczyźnie. Niemniej jednak na pewno sięgnę po inne książki autorki, bo bardzo cenię sobie jej pióro, a sam pomysł na fabułę był trafiony i jestem ogromnie ciekawa kolejnych! (alliwantisbooks, 29.05.2021)
• Ocena:
  Sporo książek Autorki przemykało mi na instagramowych postach. Opinie były świetne, więc jak zobaczyłam, że będzie miała miejsce kolejna premiera to postanowiłam sięgnąć po książkę.
  
  Gaja to młoda kobieta, która żyje dzięki medycynie. Jeszcze będąc w łonie matki została poddana modyfikacji genomu. Dlaczego? Ponieważ była dzieckiem z zespołem Edwardsa.
  
  Kobieta budzi się pewnego dnia i nie rozpoznaje miejsca w którym się znajduje. Wszystko wskazuje na to, że to szpital. Na dodatek uświadamia sobie, że nie pamięta co było wcześniej. Gaja czuje się zagubiona i zdezorientowana, zaczyna myśleć, że to leki które otrzymuje są tego przyczyną.
  Dlaczego jest w tym miejscu? Dlaczego była operowana? Co z tego co mówi jej lekarz jest prawdą? Pytań pojawia się coraz więcej...
  
  Thrillerów medycznych przeczytałam w życiu sporo. Tym samym mam dobre porównanie. Mogę z całą odpowiedzialnością napisać, że @klaudia_muniak zrobiła kawał dobrej roboty (Ogród książek, 27.05.2021)
• Ocena:
  Niesamowita, nieodkładalna, nieprzewidywalna. Ja się tylko pytam, czemu tak się skończyła (moniczyta, 21.05.2021)