Królestwo szczęścia

Autor przedstawia tutaj zasady duchowego życia. Aby prawdziwie żyć musimy tworzyć, co związane jest z trudem i poczuciem niespełnienia, należy też poznać własne skłonności i zdolności. Potrzebujmy słyszeć głos jedynego prawdziwego przewodnika – własnej intuicji. W tym celu nie wolno nam powielać, podążać za innymi, musimy pracować nad realizacją własnego celu. Trzeba być posłusznym wewnętrznemu głosowi, odnaleźć swojego Mistrza – tchnienie życia.

Potrzebne nam są zainteresowania i entuzjazm, pragnienie odkrywania, tęsknota za osiąganiem, gotowość do odłożenia wszystkiego, by osiągnąć najwyższe cele, bowiem bez tego nie nauczymy się poświęcenia. Próbując zrozumieć prawdę, najwyższe szczęście, musimy pamiętać, że nie może nami kierować dążenie do osiągnięcia osobistej satysfakcji, osobistych radości, lecz pragnienie służenia i pomagania.

Przez uwielbienie, miłość i oddanie tworzymy, sprawiamy, że nasza świątynia serca ożywa. Kto pragnie zamieszkać w królestwie szczęścia będzie przezwyciężać bez trudu wszystkie problemy, zapomni o tym, co jest dla niego ciężarem, o swoich szczególnych cechach i upodobaniach, otworzy się na współczucie dla smutku i cierpienia świata. Jedyne wytchnienie jakie można zaoferować cierpiącemu to szczęście, którego się samemu zasmakowało, ta radość i zachwyt, którego się doświadczyło, gdy odnalazło się to, co wieczne.