Księga zaginionych opowieści. Część 1. Historia Śródziemia

Średnia ocena: 5, liczba ocen: 2

• Ocena:
  Przyznaję, że początek książki mnie mocno zdziwił, gdyż syn autora opowiada nam w jaki sposób powstały książki jego ojca, jak dawny to był czas i niekiedy jak nieokreślony. Wiele zabiegów pozycja przeszła, by można było ją przeczytać, zwłaszcza, że ich autor zmarł tuż przed zakończeniem serii. Mamy tu porównania i podkreślenia, co wyróżnia tą opowieść od innych i jaki miała odnieść wydźwięk. Z pewnością nie jest przeznaczona dla każdego, gdyż nie zawiera pustych opowiadań. Wiele rzeczy czytający tu śledzi i myśli o tym, co czyta. Zaczynamy mieć pewne wyobrażenia o książce i niespiesznie im dalej, tym bardziej się one zmieniają.
  
  ,,Siedziba mała jest, jej mieszkańcy wszakże są znacznie od niej mniejsi. Ci bowiem, którzy wchodzą w nasze progi, są albo bardzo mali z natury, albo stają się tacy na własne życzenie ".
  
  Aż nie wierzę jak pięknie ta księga jest opisana! Cudowne, malownicze pióro, które potrafi tchnąć życie nawet w stary dąb, który lata świetności ma już za sobą. Nie ważne o czym czytałam, uśmiechałam się niczym te dzieci o których tutaj czytałam. Czułam ich radość i wyczekiwanie. To jakbym zawitała do pięknej krainy elfów, gdzie mogłam korzystać z ich dobrodziejstw pod warunkiem, że byłam ich mieszkanką, a na część lektury właśnie się nią czułam. Poznawałam każdy kąt, którym oni przemierzali i wiedziałam gdzie co trzymali. Tylko postacie musiałam sama sobie wyobrazić, gdyż ich opisy były bardzo pobieżne. Autor chciał przede wszystkim ukazać świat do jakiego wkroczyłam, przedstawić mi rody, które tutaj spotkam i zwyczaje jakie tutaj panowały. Ta opowieść to po części wprowadzenie do ich świata i przyznaję, że bardzo udane. Zgadzam się z synem autora, że opowieść nie jest niczyją kopią, ani nawet podobizną do innych serii. Przez cały okres czytania wciąż narastało we mnie napięcie, gdyż wiedziałam, że spotkam tutaj coś o czym długo nie zapomnę. Jeszcze nie wiem co mnie czeka w części następnej, ale czuć tutaj, że będzie to dobitna kontynuacja. Aż trudno uwierzyć w to jak dawno ta opowieść powstała, gdyż czuć tu pewną ponadczasowość. Równie dobrze mogła dziać się kiedyś, lub dopiero się wydarzy. Jestem nią naprawdę mocno zachwycona! To coś pomiędzy Niekończącą się opowieścią, a serią, która jeszcze się nie ukazała. Bez wątpienia nacieszy wiele przyszłych pokoleń:-) (przyrodaz, 23.07.2023)
• Ocena:
  „Księga zaginionych opowieści. Część pierwsza” to pierwszy tom cyklu Historii Śródziemia, którą tworzył J. R. R. Tolkien jeszcze w czasach, kiedy uczęszczał do szkoły średniej. To, co mogę o tym powiedzieć, to, że zdecydowanie nie wygląda to na bełkot młodego człowieka, ale raczej uczonego o niesamowitej inteligencji. Myślę, że oczywistym jest fakt, że Tolkien przeczytał wiele różnych mitologii i zakochał się w niej w dzieciństwie w młodości. Kunszt jego opowiadań jest fenomenalny, tak samo jak innych powieści, które z pewnością czytaliście.
  „Księga zaginionych opowieści. Część pierwsza” była pierwszym dużym dziełem J. R. R. Tolkiena, które napisał w wieku 25 lat podczas I wojny światowej. W tej książce można przeczytać genezę historii, która później stała się innym dziełem, a mianowicie „Silmarillionem”. Christopher Tolkien postanowił zredagować zapiski, które jego ojciec robił głównie ołówkiem w osobnych zeszytach. Opowiadania są prezentowane ze wstępem do materiału źródłowego, a następnie z jego analizą, czasami z dodatkiem materiałów uzupełniających, takich jak wiersze. Ta książka oferuje wgląd w tworzenie ogromnego i skomplikowanego historycznie wszechświata, jakim jest Śródziemie.
  „Księga zaginionych opowieści. Część pierwsza” obejmuje tematy znane czytelnikom wspomnianego „Silmarillionu”, taie, jak stworzenie świata, Valinoru, przebudzenie elfów. Wszystkie historie zostały opowiedziane przy ognisku Eriolowi, podróżnikowi odwiedzającemu elfy mieszkające na wyspie Tol Eressea.
  Można publikację określić, jako interesującą refleksję nad procesami twórczymi pisarza. Wyobraźcie to sobie, to nie tylko napisanie jednej z największych epopei fantasy „Władcy Pierścieni”, ale także całej mitologii i historii prowadzącej do wydarzeń z powieści, tak aby istniały w Śródziemiu. „Księga zaginionych opowieści. Część pierwsza” podczas czytania wymaga koncentracji, bo może być to trudne do zrozumienia i prawidłowego odczytania. Wszystko, dlatego, ponieważ Tolkien używa archaicznego języka w starym stylu. Jeśli czytelnik będzie potrafił ominąć te potencjalne przeszkody, historie mogą przenieść go w zupełnie inne miejsce i przynieść niesamowitą przyjemność, a także chwilową ucieczkę od stresującej rzeczywistości. (Snieznooka, 16.04.2023)