Lucia

Średnia ocena: 4.5, liczba ocen: 2

• Ocena:
  Ostatnio zauważyłam nowy trend w literaturze. Powstaje coraz więcej serii książkowych z policjantkami w roli głównej i to zarówno w Polsce jak i za granicą. Książki się sprzedają i bardzo dobre opinie zbierają. Ja tym razem się pokusiłam i sięgnęłam po książkę francuskiego autora. "Lucia" Bernarda Miniera to pierwsza część cyklu: Lucia Guerrero. Jeżeli chodzi o francuskie filmy kryminalne, to uwielbiam, a co do książek to mam pewien dylemat, ponieważ nie kojarzę, żebym czytała książki francuskich autorów.
  
  "Wygodnie jest wierzyć, że potwory rodzą się z potworów, prawda? A przecież istnieją też potwory, które miały szczęśliwe dzieciństwo, wychowane przez szczęśliwych rodziców."
  
  Porucznik Gwardii Cywilnej Lucia Guerrero zostaje wezwana na miejsce zbrodni. Bestialsko zamordowana ofiara to jej partner. W tym samym czasie naukowcy Uniwersytetu w Salamance wpadają na trop mordercy, który przez trzydzieści lat w unikatowy sposób aranżował swoje zbrodnie i do tej pory nie dał się złapać. Scenografie morderstw to nic innego jak inspiracje z barokowych obrazów. Kryminolodzy próbują stworzyć profil psychologiczny mordercy. Profesor Salomon Borges wspólnie z Lucią łączą siły, żeby schwytać mordercę. Jednak ten ma obsesyjną potrzebę władzy i kontroli. Uważa się za wszechmocnego i sprytniejszego od policji. Gra z nimi jak magik ze swoją publicznością. Od teraz rozpoczyna się nierówna walka. Przybywa kolejnych ofiar. Morderca nie próżnuje i ma przewagę nad policją. Zarówno w życiu Lucii jak i Salomona wydarzyło się w przeszłości coś, co rzutuje na obecną sytuację.
  
  Jak dobrze wiecie, ja nie należę do fanów książkowych serii, ponieważ nie lubię czekać na kolejne części. Po przeczytaniu "Lucii" nie ukrywam, że jestem ciekawa dalszych losów pani porucznik. Autor pisze w taki sposób, że nie sposób się oderwać od lektury. Pokazuje metody manipulacji. W życiu człowieka zawsze znajdzie się coś, co pozwala wytłumaczyć jego czyny, wybaczyć mu. Jednak czyny powinno się sądzić w oparciu o odpowiedzialność, nie o przebaczenie. Gdyby wszystko można było wybaczyć to gdzie miejsce na odpowiedzialność?
  Bernard Minier to mistrz mieszania czytelnikowi w głowie. Podsuwa tyle mylnych tropów, że nie sposób wytypować sprawcę. Świetny kryminał, który trzyma w napięciu do samego końca. Czekam na ciąg dalszy.
  
  Polecam!
  
  Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Rebis. (Kuklinska Joanna, 22.05.2023)
• Ocena:
  „Lucia” francuskiego pisarza Bernarda Miniera jest pierwszym tomem cyklu z porucznik Lucią Guerrero, funkcjonariuszką elitarnej hiszpańskiej jednostki kryminalnej. Historia tego tomu rozgrywa się w północnej Hiszpanii, a wspominam o tym nie bez powodu – miasta, które odwiedzają bohaterowie, szczególnie Salamanca, odgrywają w powieści bardzo dużą rolę, są równie ważne, co same postacie i intryga kryminalna. Przedstawione z wyjątkową dokładnością, tak że czytelnik ma wrażenie, że podąża tymi wąskimi, starymi uliczkami równo z bohaterami. Co do nich, to są to kreacje ciekawe, szczególnie dwie główne – Lucia jako kobieta impulsywna, indywidualistka i profesor kryminologii, który w śledztwo wnosi własną spostrzegawczość i inteligencję. Bardzo zgrabny, skuteczny duet. Intryga kryminalna toczy się umiarkowanym tempem, nie jest pozbawiona zaskoczeń, a dodatkowo wątek sztuki, który jest w nią mocno wpisany, nadaje lekturze smaczku i poczucia nie tylko połączenia z przeszłością, ale i jakiejś takiej wielkości intelektualnej. Sama postać mordercy jest zagadkowa, a gra, jaką prowadzi ze śledczymi, wzbudza w czytelniku ciekawość. „Lucia” to kryminał poprowadzony w solidnym rasowym stylu tego gatunku, gdzie nie liczy się szybkie tempo, a zagadka i wszystko to, co ze sobą niesie. To naprawdę obiecujący początek cyklu, czekam na więcej! (Kryminał na talerzu, 27.02.2023)