Milczenie lasu

Średnia ocena: 5, liczba ocen: 2

• Ocena:
  Rozpoczynając lekturę „Milczenia lasu” Kimi Cunningham Grant byłam przekonana, że sięgam po thriller, okazało się jednak, że moje założenie nie do końca było właściwe. Nie do końca, bo faktycznie gdzieś tam element thrillera znalazłam, jednak nie był on dominujący. Jeśli faktycznie musiałabym określić tę powieść, to powiedziałabym, że jest to miks powieści obyczajowej, psychologicznej, thrillera i literatury pięknej. To historia, w czasie której czytelnik cały czas czuje delikatny niepokój, ale jednak to, co w nas ta lektura porusza jest dużo ważniejsze. To książka zmuszająca do zastanowienia się nad tym, co w życiu jest tak naprawdę ważne i co człowiek jest w stanie zrobić, by zadbać o własne dobro. A może inaczej – gdzie jest ta granica, do której działać się powinno. Sporo miejsca poświęcone jest na traumy, jakie w sobie noszą weterani wojenni (jakże aktualny temat w tych czasach!), które przedstawione zostają czytelnikowi w formie retrospekcji. Dzięki nim powoli dochodzimy do zrozumienia aktualnej sytuacji, w której żyją bohaterowie. Ponadto jest to po prostu historia o miłości w jej szeroko rozumianym znaczeniu. To spokojna, zmuszająca do myślenia i współodczuwania historia. Polecam tym, którzy nie potrzebują wartkiej akcji i dużego napięcia, by docenić dobrą książkę. (Kryminał na talerzu, 29.03.2022)
• Ocena:
  „Każdy ma swoje tajemnice. Coś, czego życiu żałuje. I czasami jest to coś takiego, przez co ktoś mógłby zacząć patrzeć na ciebie inaczej, gdyby wiedział”.
  Cooper stworzył dla siebie i swojej córeczki, Finch, mikroświat dla dwóch osób. Mężczyzna w pewnym krytycznym momencie swojego życia postawił wszystko na jedną kartę. Spalił za sobą wszystkie mosty. Od ośmiu lat żyje wiec wraz ze swoim całym światem – Finch, z dala od cywilizacji. Rodzina mieszka w jednym z Appalaskich lasów, w opuszczonym domu. Nie ma kontaktu z rodziną, ani ze światem zewnętrznym. Mężczyzna ma świadomość, że zabrał córce możliwość doświadczania, zobaczenia i posmakowania życia w sposób, w jaki powinny to robić dzieci żyjące „normalnie”, ale robi wszystko, co w jego mocy, by jego córka była mądra, uczciwa i szczęśliwa. Ta bezpieczna przystań póki co zdaje egzamin.
  O istnieniu rodziny zaszytej w głębi lasu wiedzą tylko: ich tajemniczy sąsiad, Szkot oraz przyjaciel Coopera, Jake, który raz roku przywozi im zapasy niezbędnych rzeczy.
  Finch ma już osiem lat, zaczyna coraz więcej rozumieć, częściej pytać, mocniej dociekać. Cooper czuje, że w końcu przyjdzie dzień, gdy stworzony przez niego świat, stanie się dla dziewczynki ciasny..
  Pewnego dnia, szybciej niż oboje myślą, muszą stanąć przed trudnym wyborem. Prawda, która od lat ukrywa Cooper może w jednej chwili zburzyć spokój, który zbudował przez lata.
  
  „Milczenie lasu” to znakomicie opowiedziana historia o niezwykłej relacji pełnej miłości, rozpaczy, poświęcenia i determinacji. Oparta na emocjach, przyprawiająca o dreszcze opowieść, która chwyta za serce.
  Ta książka jest jak spacer po lesie. Idziesz niespiesznie ścieżką, podziwiasz piękne widoki, ale nigdy nie wiadomo z której strony „coś” wyskoczy. Każdy szmer, szelest, obierasz wszystkimi zmysłami. Wyobraźnia działa. Umysł podpowiada różne scenariusze. I choć nie od dziś wiadomo, że „strach ma wielkie oczy” i że „im dalej w las, tym więcej drzew” – idziesz z obawą, ale do celu.
  Choć jako thriller jest to dość spokojna lektura, napięcie, dramaturgia i klimat tej książki czynią ją wyjątkową i wartą uwagi.
  Polecam. (aniabex, 04.03.2022)