Modlitwa Do Boga Złego

Średnia ocena: 4.5, liczba ocen: 4

• Ocena:
  “Modlitwa do Boga złego” to drugi tom cyklu powieści o Kapłanie Wiedzy. Jest nieco mniejszy objętościową i czyta się bardzo szybko – to także za sprawą intrygującej zagadki, z którą bohaterowie mają do czynienia już od pierwszych stron.
  
  Mimo iż Kapłan i Haiku pojawiają się także w tej części, moim zdaniem całe show skradli Bzdet i Cipucha – ekscentryczne małżeństwo punków, które stało się ulubieńcami wielu czytelników. Ta niecodzienna para żyjąca na odludziu, pewnego dnia znajduje na swoim progu chłopca. Może nie byłoby to szokujące odkrycie, gdyby nie fakt, że pewne cechy dziecka mogą wskazywać na to, że nie jest on istotą ludzką.
  
  Bohaterowie bez zastanowienia wzywają na pomoc przyjaciółkę - znaną nam już doktor Olę Sambierską. Niedługo potem zaczyna się kolejny emocjonujący pościg. Tym razem Kapłan i jego ekipa uciekają nie tylko przed Aurelitami, lecz również przed czymś potężniejszym, bo nieznanym.
  
  Muszę przyznać, że ten tom wciągnął mnie bardziej i lektura poszła mi o wiele szybciej. Nie było tu miejsca na nudę, a zakończenie wyraźnie nam mówi, że to nie koniec tej historii. (alliwantisbooks, 06.06.2022)
• Ocena:
  „Modlitwa do Boga złego”… to historia, w której autor zaskakuje czytelnika kolejny raz. Tu nie tylko tytuł jest frapujący, ale również treść… i to bardzo. Pierwsza część serii „Kapłan” już ogromnie mnie zaskoczyła połączeniem świata realnego z fikcją, tutaj Krzysztof Kotowski oferuje czytelnikowi jeszcze większą dawkę zdziwienia.
  
  Ekscentryczne małżeństwo, Bzdet i Cipucha, znajdują przed drzwiami swojego domu nieprzytomnego chłopca. Już na pierwszy rzut oka widać, że jest zupełnie inny niż jego rówieśnicy. O pomoc niezwłocznie proszą Aleksandrę, lekarkę i zarazem ich przyjaciółkę. Z każdą kolejną chwilą okazuje się jak owy młodzieniec różni się anatomicznie, czy w kwestii zachowania od innych. Staje się on istną zagadką. Do akcji wkracza Krzysztof Lorent z pomocą Haiku, która wcześniej była zawodową zabójczyni, a teraz pomaga Kapłanowi Wiedzy. Co ich spotka, z jakimi wrogami przyjdzie im się zmierzyć?
  
  Tym razem autor zafascynował mnie opowieścią o „zakazanej” wyspie Sentinel w archipelagu Andamanów w Zatoce Bengalskiej. Mieszka tam jedno z izolowanych plemion, które do tej pory żyje jak ludzie 40 tysięcy lat temu (etiudyliterackie, 03.05.2022)
• Ocena:
  Drugi tom "Kapłana", to okazja do kolejnego spotkania z ulubionymi postaciami z pierwszej części.
  Aleksandra Sambierska zostaje "po znajomości" wezwana na pomoc. Zaprzyjaźnione małżeństwo, które kilka lat wcześniej udzieliło jej i Kapłanowi nieocenionej pomocy, znalazło przed swoim, znajdującym się w środku lasu domem, dziwnego chłopca. Chłopak mocno wystraszony, dziwnie ubrany, nie komunikujący się po polsku nagle zemdlał pod ich drzwiami. Ola ponownie naraża się na kłopoty w pracy i spieszy na ratunek. Okazuje się, że nie tylko zachowanie chłopca jest dziwne. Odziany jest w ubranie przylegające niczym druga skóra, ma nietypowe serce i dodatkowe narządy, a do tego potrafi porozumiewać się przy pomocy telepatii. W ten sposób przekazuje, że chce się spotkać z Kapłanem. Krzysztof Lorent pędzący spokojne życie wśród Indian przyjeżdża na wezwanie przyjaciół. I znów mamy do czynienia z zaskakującymi wydarzeniami, a trup ściele się gęsto.
  Ta część wydaje mi się jeszcze bardziej skomplikowana i zagmatwana niż poprzednia, ale mimo to wciągająca bez reszty. Z niecierpliwością czekam na tom trzeci. (Książkolandia, 25.04.2022)
• Ocena:
  Pamiętacie, jak pisałam, że "Kapłan" to jazda bez trzymanki? Cofam te słowa, pierwszy tom to była ledwie dziecięca karuzela w porównaniu do "Modlitwy do Boga złego". W domu Bzdetów pojawia się tajemniczy chłopak, zachowuje się dziwnie, a jeszcze dziwniejszy ma kostium. Z czasem nie mamy pewności czy ta postać jest w ogóle człowiekiem... Wracają znani nam bohaterowie, pojawia się świeży ciekawy wątek, znowu posłuchamy o ciekawostkach ze świata i tych historycznych. Jednym słowem, komu podobał się początek fantastycznej przejażdżki Kotowskiego, ten w kontynuacji znajdzie wszystko to, co zdążył już polubić.
  
  Z jednej strony to dobrze, a z drugiej... musiałam przełknąć te same drażniące mnie elementy. Jasne, w prowadzeniu dialogów i filozoficznych dyskusji autor nie ma sobie równych. Kiedy robi się zbyt poważnie albo któraś postać zaczyna przynudzać, to napięcie rozładowują żarty, przy których naprawdę można parsknąć na głos śmiechem. Tylko po co do niektórych spraw powracać po raz enty i w kółko coś wałkować? Wyszło na to, że można "Modlitwę..." przeczytać bez znajomości poprzedniego tomu, bo i tak zostało tutaj wszystko streszczone.
  
  Niestety, po przeczytaniu całości, mam wrażenie, że świetny pomysł z "przybyszem", trochę się zmarnował. Było dużo gadania, a mało działania, jakby to prosto ująć. Samo zakończenie niewiele wyjaśnia, chociaż może taki miał być zamysł, żeby czytelnik wyczekiwał już kolejnej części. A co z tajemniczym zakonem Aurelitów? Coraz bardziej w moich oczach wypadają jak tani pozerzy, niechże coś tam się podzieje, co zmieni moje zdanie!
  
  Ten tom jest o połowę cieńszy niż pierwszy, więc czuję lekki niedosyt. Nie da się ukryć, że wykreowany świat jest wciągający, zdecydowanie warty poznania. Polecam miłośnikom szalonej kreatywnej fantastyki, takim którzy lubią przygody i tęsknią za rozrywką w stylu Dana Browna. Chociaż porównywanie tej serii tylko do jednego popkulturowego tytułu jest nieporozumieniem, można znaleźć tutaj naprawdę wiele. Sprawdźcie to sami. (mysilicielka, 16.04.2022)