Na własnej skórze. Mała książka o wielkim narządzie

Średnia ocena: 4, liczba ocen: 1

• Ocena:
  Dla czytelników o mocnych nerwach, wciąga jak kryminał a akcja mknie jak w amerykańskich filmach. Śmiejecie się a ja serio… Dla czytelników delikatnej konstrukcji lektura może stanowić problem. Nie polecam hipochondrykom. Nie czytajcie przy posiłku! Są zdjęcia i przyznam, kilku wolałabym nie widzieć. Ale... MNIE SIĘ PODOBAŁO. Czapki z głów, że taką tematyką autorka mnie zajęła a nie uśpiła. Wiele rzeczy przyswoiłam, na wiele otwarto mi oczy. Temat ważny dla każdego a badania "histopato", nie są mi obce, że tak ujmę.
  Książka zdominowana chorobami bo przecież skóra to nie tylko to, co widzimy gołym okiem. Od endometriozy po pchły piaskowe. Potworniaki i baziaki. Chłoniaki i owrzodzenia. Grzyby, pęcherze i rybie łuski. Kto słyszał o człowieku "jednorożcu" lub blueberry muffin baby? A zespole wędrującej larwy skórnej? Tak, książka i przerazi i zaskoczy. Mnóstwo medycznych przypadków, wiele ciekawostek. Bardzo ciekawe statystyki i zależności występowania nowotworów. Autorka i od modnej stylistyki nie ucieka, czego dowodem całkiem interesujący rozdział o tatuażach. To też swego rodzaju "przewodnik", autorka wskazuje co powinno nas zaniepokoić, co powodować czujność. Przyznam, że strach czytać choć, z drugiej strony, zdumiewa mnie ogromnie co człowiek potrafi świadomie wyhodować na swoim ciele.
  Ale i pomarudzę... Po pierwsze, co denerwowało mnie bardzo, autorka ma tendencję do pisania; "specjalisty czy specjalistki, od kolegów i koleżanek, dany lekarz czy lekarka, o wielkich odkrywcach czy odkrywczyniach, można być przekonanym czy przekonaną" (ostatnie to chyba moje ulubione). Żeby była jasność, każda strona przynosi nowe. I proszę, nie piszcie mi, że to poprawność polityczna. W kontekście czytanego tekstu jest to najzwyczajniej upierdliwe i przeszkadza okrutnie.
  Po drugie, tendencja do zdań (wielokrotnie) wielokrotnie złożonych. Miewają i 6 wersów co, biorąc pod uwagę tematykę, czytania ze zrozumieniem nie ułatwia. Czasami trzeba zwolnić, czasami przeczytać ponownie. I na koniec, po trzecie, błędy językowe; stylistyka, odmiana, czasami ucieka słowo. Tak, nie jestem ekspertem, co nie znaczy, że nie dostrzegam. Miałam niestety często wrażenie, że tę książkę ktoś nieudolnie przetłumaczył. Ulubiona składnia? "Sprowadzonymi na się". Nic nie poradzę, mnie boli (@nataliicodziennosc, 19.08.2021)

  Opinia niezweryfikowana zakupem