Nie dopniesz swego

Średnia ocena: 5, liczba ocen: 6

• Ocena:
  Cięty język, sarkazm, wredoctwo, ale do tego seksapil i kobiecość…. kogo mam na myśli? oczywiście szanowną panią prokurator Gabrielę Sawicką. To właśnie ona ostatnio wspina się na sam szczyt popularności i przyznaję, że wcale się nie dziwię. To kobieta z charakterem i takich bohaterów właśnie lubię, konkretnych, silnych, z pazurem, mających trochę za uszami. Bywa, że człowiek staje się taki, kiedy nie potrafi do końca pogodzić się z niektórymi faktami, z przeszłością… i tak jest w przypadku Gabrieli. Pewne wydarzenia z dzieciństwa spowodowały, że teraz nie może sobie pozwolić na ani odrobinę słabości, ma określony cel w życiu, który zamierza osiągnąć nie bacząc na skutki i na to z czym będzie się musiała zmierzyć.
  
  Jej misją życiową jest łapanie złoczyńców. Wraca do Szczecina, z którego niemalże została wcześniej „wygnana” i już pierwszego dnia wszyscy w mieście wiedzą, że Sawicka wróciła. Jaka sprawa stanie się tą pierwszą po powrocie i jakże ważną? W lesie znaleziono przedramię… do kogo należy? I gdzie jest reszta ciała? Wszystko wskazuje na to, że to „fragment” męża wysoko postawionej innej pani prokurator, która początkowo wręcz utrudnia prowadzenie śledztwa. Czy Sawicka razem z policjantem Michalskim znajdą wszystkie odpowiedzi?
  
  Cała historia zaczyna się retrospekcją i to okrutną… aby chwilę później znaleźć się w pędzącym samochodzie razem z panią prokurator. Przyznaję przepadałam juz po pierwszych kilku stronach. Zapytacie dlaczego? Po pierwsze ciekawa sprawa i już na początku komplikacje, po drugie tu nie ma czasu w zasadzie na nic, akcja tylko się rozpędza, po trzecie myślę, że znalazłabym wspólny język z Sawicką mimo tego, że unikała ona jakichkolwiek rozmów prywatnych, nie dopuszczała ludzi do siebie, tworzyła wręcz mur, który trudno było przebić. To postać, którą od razu się lubi, albo wręcz nienawidzi, nie ma tu opcji na wersję poł na pół.
  
  Dobrnęłam do ostatniego zdania i od razu chciałam więcej, na szczęście tom drugi #nieodpuszczę był tuż pod ręką.
  To kolejna seria kryminalna, w którą czytelnik totalnie się wkręca. Ciekawa jestem jak to wszystko potoczy się dalej, na chwilę obecną jestem bardzo zaintrygowana! (etiudyliterackie, 13.10.2022)
• Ocena:
  Prokurator Gabriela Sawicka wraca do rodzinnego Szczecina z Gorzowa Wielkopolskiego. Jeszcze nie zdążyła rozpakować się w nowym gabinecie, a już została wezwana na miejsce zbrodni. W polickim lesie znaleziono ludzką rękę. Bardzo możliwe, że jest to przedramię zaginionego Adama Zajączkowskiego, męża wysoko postawionej miejscowej prokurator Aliny Madury-Zajączkowskiej, która od początku kontroluje śledztwo i ewidentnie nie chce rozwiązania sprawy.
  Jednak na jej drodze staje Gabriela Sawicka, która dąży do rozwiązania sprawy i skazania winnego.
  Dlaczego żona zaginionego nie chce, aby rozwiązać tę sprawę?
  Sawicka i Rafał Michalski policjant z dochodzeniówki rozpoczynają śledztwo na nowo.
  Czy policjant z żelaznymi zasadami znajdzie wspólny język z prokurator, która dla dobra sprawy sprytnie nagina przepisy prawa?
  
  "Nie dopniesz swego" rozpoczyna nową serię kryminalnych powieści Diany Brzezińskiej.
  Biorąc do ręki tę książkę nie spodziewałam się, że dostanę tak rewelacyjną historię.
  Znakomita, nieprzewidywalna i wciągająca fabuła, idealnie wykreowani bohaterowie, lekkie pióro autorki, dynamiczna akcja, intrygująca sprawa kryminalna.
  Ta książka to fenomenalny kryminał.
  Czytając tę książkę poczułam się, jakbym brała udział w śledztwie.
  Wciągająca od pierwszej strony i trzymająca w napięciu do samego końca.
  Po takim zakończeniu z przyjemnością przeczytam o dalszych losach prokurator Sawickiej.
  Spodobała mi się ta charyzmatyczna prokurator z diabelskim charakterkiem, bezkompromisowa i o silnej osobowości. Skojarzyłam ją sobie z Joanną Chyłką.
  Petarda!
  Już nie mogę doczekać się kolejnych części.
  Jestem zachwycona do tego stopnia, że muszę nadrobić inne książki tej autorki.
  Polecam gorąco! (BRUNETTE BOOKS, 02.03.2022)
• Ocena:
  Gabriela Sawicka jest prokuratorem i właśnie po kilku latach wraca do Szczecina. Juz pierwszego dnia zostaje wezwana na miejsce zbrodni: w lesie znaleziono przedramię, które prawdopodobnie należy do męża ważnej prokurator. W rozwikłaniu sprawy pomaga Sawickiej między innymi Rafał Michalski. Kto okaże się winnym? Jak ułoży się współpraca Sawickiej z Michalskim i innymi współpracownikami?
  
  W prost nie mogłam się doczekać kiedy będzie mi dane przeczytać "Nie dopniesz swego"! Postać Gabrieli Sawickiej zaintrygowała mnie już w poprzedniej serii autorki i bardzo chciałam ją bliżej poznać. Od początku wiedziałam, że ta kobieta nieźle namiesza w Szczecińskim Wymiarze Sprawiedliwości. @brzezinska zaczyna swoją kolejną serię z przytupem, mowa tutaj o wstępie, który z pewnością będzie jednym z ważniejszych wątków całego cyklu, bowiem autorka zaczyna nam bardzo powoli zdradzać informacje na temat Pani Prokurator.
  Sawicką i Michalskiego polubilam już w poprzedniej serii i nie uległo to zmianie, to zupełne przeciwieństwa jednak w pracy idelanie się uzupełniają. Ich przepychanki słowne nieraz sprawiały, że na mojej twarzy gościł szeroki uśmiech, bardzo liczę na rozwiniecie się tej relacji.
  Jeśli chodzi o sprawę, która została tutaj przedstawiona, to jak zwykle wszystko zostało świetnie i rzetelnie opisane. Sprawa Zajączkowskiego wciągnęła mnie od samego początku i byłam bardzo ciekawa "co, dlaczego i jak" oraz jak rozegra całe śledztwo Sawicka, bo z tą kobieta nigdy nic nie wiadomo.
  Warto wspomnieć, że mamy tutaj również drugą sprawę prowadzoną przez Gabrielę, która z pewnością będzie się za kobietą ciągnęła przez dłuższy czas i mocno namiesza w jej życiu.
  Autorka poraz kolejny zakończyła książkę w taki sposób, że nie pozostaje nic innego jak wyczekiwać z zapartym tchem kontynuacji losów Pani Prokurator. Jestem pewna, że wiele będzie się tu jeszcze działo!
  "Nie dopniesz swego" to bardzo dobrze napisany kryminał, który wciąga, zaskakuje i dostarcza multum emocji od pierwszych stron, a takie wartkie tempo utrzymywane jest do ostatniego słowa tej powieści! Nie pozostaje mi nic innego jak z czystym sumieniem polecić Wam tą książkę. Moja ocena to 10/10 (zakochanawksiazkach1991, 23.02.2022)
• Ocena:
  Bardzo podobały mi się również fragmenty na sali sądowej, przez co czułam się, jak w jakimś dobrym filmie sensacyjnym. Akcja ani na chwilę nie zwalnia, dochodzenie idzie do przodu, a każde kolejne poszlaki idealnie się ze sobą łączą, prowadząc nas do zaskakującego finału.
  Świetnie wykreowani bohaterowie. Gabriela Sawicka to idealna pani prokurator, dla której nie ma rzeczy niemożliwych. Jest konkretna i do bólu szczera, jest okropnie irytująca i nie do przegadania. Nawet mogę powiedzieć, że empatii u niej za grosz, bo w niektórych momentach nawet nie myślała czy ktoś inny cierpi z powodu straty, tylko zadawała bezpośrednie i czasem bolesne pytania do podejrzanych. Ale żeby nie było, Sawicka ma też sporo dobrych cech, bo pomimo jej opryskliwości, jej działania są niezwykle skuteczne, a tego mogliby pozazdrościć jej co poniektórzy podwładni. Z kolei Michalski to jej przeciwieństwo. Jego działania są tak samo efektywne, ale wykonuje je zdecydowanie spokojniej niż Gabriela, a do tego trzyma się stricte zasad, nie nagina ich pod żadnym pozorem, co oczywiście nie jest mocną stroną pani prokurator. Kwestia tylko, czy oboje dojdą do porozumienia, wyznając trochę inne zasady :P
  Co do zakończenia, oj zdenerwowałam się i to konkretnie. Z niecierpliwością wyczekuje kolejnego tomu, bo końcówka wprowadziła mnie w niemałe osłupienie :P Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, uważam za udane! Będę musiała nadrobić inne książki pani Brzezińskiej :) (justus_reads, 23.02.2022)
• Ocena:
  „Nie dopniesz swego” to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. I wiecie co? Jestem nim zachwycona! Ale tę książkę się dobrze czytało! Choć tematy są ciężkie, autorka ma tak świetne pióro, że ta książka jest nieodkładalna, a czyta się ją niezwykle przyjemnie!
  „Prokurator często działa w szarej strefie, na granicy prawa, taka już jego rola. Sumienie jest wykluczone. Jedyne, co ma robić, to doprowadzić do osiągnięcia sprawiedliwości. Nie istniało nic ważniejszego. Tak było i teraz…”
  Prokurator Gabriela Sawicka wraca w rodzinne strony, bowiem jej plany życiowe niestety się pokomplikowały. Kobieta jeszcze dobrze nie rozpakowała rzeczy, a zostaje wezwana na miejsce zbrodni. Znaleziona zostaje ręka, najprawdopodobniej należąca do zaginionego Adama Zajączkowskiego – męża wysoko postawionej pani prokurator, która już od samego początku nie bardzo popiera działania zmierzające do rozwiązania sprawy. Wręcz można by stwierdzić, że jej rozwiązanie nie jest jej na rękę. Do dochodzenia dołącza Rafał Michalski, który tak samo jak Sawicka chce doprowadzić sprawę do końca. Jak potoczy się całe śledztwo?
  Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, w jaki sposób autorka poprowadziła całe dochodzenie. Z początku nie mogłam przyzwyczaić się do tych krótkich rozdziałów, bo dosłownie miałam wrażenie, że to krótkie klatki z jakiegoś filmu, ale ostatecznie ten zabieg bardzo mi się podobał. Nie trzeba było długo czekać na rozwój wypadków, a akcja nie była rozwleczona, przez co moje zainteresowanie rosło z każdą kolejną stroną. Dodatkowy plus za ukazanie samej pracy pani prokurator, która nie raz mnie zszokowała swoim zachowaniem! Nie mogłam uwierzyć, że ona potrafi być taka upierdliwa, stanowcza i konkretna. Az sama jej czasem zazdrościłam :P Bardzo podobały mi się również fragmenty na sali sądowej, przez co czułam się, jak w jakimś dobrym filmie sensacyjnym. Akcja ani na chwilę nie zwalnia, dochodzenie idzie do przodu, a każde kolejne poszlaki idealnie się ze sobą łączą, prowadząc nas do zaskakującego finału.
  Świetnie wykreowani bohaterowie. Gabriela Sawicka to idealna pani prokurator, dla której nie ma rzeczy niemożliwych. Jest konkretna i do bólu szczera, jest okropnie irytująca i nie do przegadania. Nawet mogę powiedzieć, że empatii u niej za grosz, bo w niektórych momentach nawet nie myślała czy ktoś inny cierpi z powodu straty, tylko zadawała bezpośrednie i czasem bolesne pytania do podejrzanych. Ale żeby nie było, Sawicka ma też sporo dobrych cech, bo pomimo jej opryskliwości, jej działania są niezwykle skuteczne, a tego mogliby pozazdrościć jej co poniektórzy podwładni. Z kolei Michalski to jej przeciwieństwo. Jego działania są tak samo efektywne, ale wykonuje je zdecydowanie spokojniej niż Gabriela, a do tego trzyma się stricte zasad, nie nagina ich pod żadnym pozorem, co oczywiście nie jest mocną stroną pani prokurator. Kwestia tylko, czy oboje dojdą do porozumienia, wyznając trochę inne zasady :P
  Co do zakończenia, oj zdenerwowałam się i to konkretnie. Z niecierpliwością wyczekuje kolejnego tomu, bo końcówka wprowadziła mnie w niemałe osłupienie :P Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, uważam za udane! Będę musiała nadrobić inne książki pani Brzezińskiej :) (justus_reads, 23.02.2022)
• Ocena:
  Zaginięcie czy doskonały plan opuszczenia rodziny ? Co tak naprawdę stało się z mężem jednej z najważniejszych prokuratorów w Szczecinie ? Co z tym wszystkim ma wspólnego znaleziona w lesie ręka ?
  Parę dni temu wpadła mi w ręce najnowsza książka Diany Brzezińskiej. Jako że mam za sobą poprzednią serię autorki ale i jej inna książkę, bez wahania sięgnęłam po Nie dopniesz swego.
  Tą książką autorka otwiera nową serię, która w mojej ocenie będzie równie dobra jak poprzednia.
  W tej historii spotkałam się z bohaterami których bardzo dobrze poznałam już w poprzednich książkach. Najważniejszą osobą była oczywiście prokurator Sawicka która w mojej ocenie jest jedną z najlepszych postaci polskiego kryminału. Zarazem kobieca, ale tak naprawdę zadziorna ! Wgłębiając się w jej charakterystykę warto zwrócić uwagę na jej przeszłość. Była bowiem świadkiem śmierci swojej siostry, zaś to wydarzenie mocno odbiło się na jej psychice. Bardzo podobało mi się to, że autorka przez cały czas skrupulatnie odnosiła się do tych feralnych wydarzeń, dzięki temu można zauważać dlaczego Pani prokurator traktuje ludzi tak a nie inaczej.
  Bardzo podobał mi się także pomysł na fabułę. Autorka umieściła w swojej książce osoby które wedle opinie publicznej powinni mieć nieposzlakowaną opinie. Nie bała się przedstawić prokurator Zajączkowskiej z tej złej strony.
  Szczególną uwagę zwróciłam na rok prowadzonego śledztwa. Z jednej strony wszystko było zgodne z prawem, zas z drugiej strony nie zawsze tak było i byłam w ogromnym szoku czytając do czego posunęła się prokurator Sawicka na samym końcu ! Nie ładnie oj nie nie !!
  Mimo to autorce udało się ukazać to jak hermetyczny jest świat prokuratury. Mało tego, co potrafi zdziałać człowiek ale i znane nazwisko ! Bardzo podobało mi się to, iż śledztwo nie zawsze miało punktu zaczepienia. Oddawało to realizm danej sytuacji gdyż jak wiadomo nie zawsze wszystko jest kolorowe i nie zawsze dowody muszą nam same wpadać w ręce.
  Akcja toczyła się tu niezmiernie szybko.byla dynamiczna spójna i dobrze przemyślana ! Autorka doskonale wiedziała kiedy zatrzymać wątki kryminalne i wpleść w historię odrobinę romantyzmu a także erotyki!:) Dzięki temu książka zdecydowanie nie była nudna, i stała się wręcz jedną z tych nieodkladalnych ! Reasumując: książka bardzo mi się podobała i cieszę się że jest to początek serii gdyż bardzo chce śledzić dalsze losy bohaterów! Tym bardziej że zakończenie tej historii było takie jak oczekiwałam ! Z mocnym przytupem i niebezpieczeństwem !:) polecam !! (Czytamkiedytyspisz, 17.02.2022)