Pieśń pustyni. Ostrze Erkal. Tom 1

Średnia ocena: 4.8, liczba ocen: 4

• Ocena:
  Bardzo lubię wszystkie książki fantasy, dlatego ochoczo wzięłam się za czytanie, mimo że jest to grubasek sporych rozmiarów. Przez problemy ze wzrokiem musiałam lekturę rozłożyć na raty i trochę czasu zajęło mi dotarcie do finalnych kart. Powieść okazała się niezwykle ciekawa, pełna tajemnic i zwrotów akcji, przez co ciężko było mi się od niej odrywać.
  
  Zirra jest pustynną i zbiera znienawidzony białopył, który jest cenną rudą pożądaną przez Dominium. Podczas jednej z takich wypraw na wydmy zostaje porwana jej ukochana siostra. Wściekła dziewczyna wyrusza w pościg za Kultem Wszechśmierci nie zważając na czekające ją zagrożenia. Po drodze dołącza do niej trójka wędrowców, która ma swoje ukryte cele.
  
  Dlaczego została porwana siostra Zirry? Kim jest Karamis poszukiwany listem gończym? Czy bohaterka będzie mogła mu zaufać, a on jej? Dlaczego porucznik Stauros i dyplomatka Astris towarzyszy jej w wyprawie? Czy dotrą cali do celu?
  
  Jestem zaskoczona i zarazem zachwycona tą pozycją książkową. Historia od samego początku mnie intrygowała i trzymała w napięciu aż do zakończenia, a to dało mi wiele do myślenia oraz zaostrzyło apetyt na więcej. Genialna kreacja postaci pozwoliła mi wczuć się w ich przeżycia i wraz z nimi przeżywać wszystkie przygody, a uwierzcie było ich nie mało.
  
  Fabuła jest wielowątkowa, naszpikowana zwrotami akcji, raz przyspiesza to znów zwalnia, przez co czytelnik nie może czuć monotonii i być znużony. Nieco mroczny, duszny klimat pobudzał wrażenia i wywoływał silne emocje. Bywały momenty, że miałam gęsią skórkę i wstrzymywałam oddech.
  
  Polubiłam główne postaci, które były charakterne, odważne i gotowe na wszystko. Kibicowałam całej czwórce i z przyjemnością obserwowałam relacje jakie nawiązywali między sobą. Z rozwojem wydarzeń wychodzą na światło dzienne tajemnice z przeszłości bohaterów, które tak naprawdę powinny na zawsze pozostać ukryte pod pustynnym piaskiem, lecz nie zawsze jest tak jak powinno być. Przygoda goni tu przygodę jak i niebezpieczeństwo, które czyha na każdym kroku. Mityczne stworzenia, bezduszni bogowie, brutalne walki, fanatyczni wyznawcy, księgi pełne magicznych zaklęć to tylko część tego czym uraczył nas autor. Uwierzcie mi na słowo, że jest tego o wiele więcej.
  
  Zauważa się, że pisarz włożył w tą powieść całe serce i dopracował ją w najdrobniejszych szczegółach. Piękne, poetyckie słownictwo i przystępny styl pozwala na ekspresowe czytanie, a przezabawne i porywające dialogi to wisienka na torcie. Lubię jak bohaterowie mają cięty język i potrafią się odgryźć trafną ripostą.
  
  Moim skromnym zdaniem ta historia zasługuje na wielkie brawa i warta jest waszej uwagi. Dzieje się w niej dużo, przewija się ogrom postaci, ale przy dobrej uwadze i skupieniu nie pogubicie się. Ja przepadłam i oddałam serce „Pieśni pustyni”, dlatego niecierpliwie czekam na drugi tom, gdyż jestem ciekawa co jeszcze nam zaserwuje Grzegorz Wielgus. Jestem pewna, że się nie zawiodę.
  
  Ze swej strony gorąco polecam! Polska fantastyka i autorzy są na tak samo dobrym poziomie co zagraniczne, więc czytajcie. (izzi.79, 24.05.2024)

  Opinia niezweryfikowana zakupem

• Ocena:
  Przed wami książka, która sprawi, że wasze mięśnie pozostaną napięte od początku do końca opowieści. Już sam początek rozpoczyna się nagle, jakby ktoś nas teleportował do świata, gdzie trafiamy w sam środek pojedynku. Autor bardzo dokładnie i dosadnie opisał ból i uszkodzenia ciała jakiego postacie doznają. Postać małego chłopca totalnie mnie zaskoczyła, a krew, która aż wylewa się z książki była niemałym zdziwieniem. Nie znałam jeszcze tak podłego świata i silnego jednocześnie. Z niecierpliwością czekam za drugim tomem! (przyrodaz, 07.10.2023)

  Opinia niezweryfikowana zakupem

• Ocena:
  Nie miałam wcześniej okazji czytać książki Grzegorza Wielgusa, nie wiem, jak do tego doszło, ale nadszedł czas, aby to zmienić. Książka, o której Wam dziś opowiem zachwyciła mnie swoją okładką, nawiązaniami do pustyni, a kiedy przeczytałam opis, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Nie było innego wyboru, jak złapać tą cegiełkę
  w dłonie i dać się pojmać każdemu, nawet temu najmniejszemu ziarnku piasku. „Pieśń pustyni” to książka, która zaskoczyła mnie niezwykle pozytywnie. Nie spodziewałam się tego, że pochłonie mnie niczym grząskie piaski już od pierwszego kroku, czy też pierwszej przeczytanej strony. Czytając moje recenzje zdołaliście się przekonać o tym, że lubię przebywać i zwiedzać nowe światy, ilekroć sięgam po książki fantastyczne nastawiam się na elementy poznawcze. Byłam zaciekawiona, jakich bohaterów uda mi się poznać, czy z łatwością zyskają moją sympatię?
  Główną bohaterką książki autorstwa Grzegorza Wielgusa pod tytułem „Pieśń pustyni” jest Zirra, dziewczyna, która zbiera biało pył i szczerze nienawidzi tego zajęcia. Stara się, jakoś wiązać koniec z końcem, kiedy siostra dziewczyny została porwana przez kult Wszechśmierci nie waha się nawet przez chwilę, aby wyruszyć w pościg. Zirra chce zrobić wszystko, aby uratować pojmaną Seivę. Szybko okazuje się, że nie będzie w tej podróży sama, Karamis to człowiek, któremu bardzo trudno będzie zaufać, zwłaszcza, że pełnił funkcję kapitana i był poszukiwany listem gończym. W tym przypadku darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby, lepszego towarzysza drogi nie mogła znaleźć. Do eskapady dołącza młoda dyplomatka, która ma za zadanie wykraść bardzo niezwykłą księgę. Nie wszystko idzie jednak zgodnie z planem. Zirra stała się wojowniczką, a jej popisy na arenie miały zaspokoić spragnionych wrażeń widzów. Czy białookiej uda się uwolnić? Czy będzie miała okazję doprowadzić sprawę do końca? Co się stało z siostrą dziewczyny?
  „Pieśń pustyni” to niesamowita powieść, która zachwycała mnie praktycznie każdym przeczytanym przeze mnie zdaniem. Im bardziej zagłębiałam się w książkę tym bardziej nie chciałam jej kończyć, czułam się rozdarta. Grzegorz Wielgus wplótł w fabułę wiele tajemnic, które chciałam odkryć, jednocześnie się tego obawiałam, bo zwiastowało to koniec przygody z książką. Autor nie obawia się operowania słowem, ani sprawienia, że akcja zmienia się w bardzo dynamiczną. Bardzo podobała mi się różnorodność bohaterów, z którymi spotkała się główna bohaterka. Nie tylko spotykamy tutaj dyplomatkę, która ma szpiegowską smykałkę, ale także rannym porucznikiem oraz z dawnym wrogiem, cóż drużyna pierścienia to, to nie jest, ale ma ogromny potencjał. Czy Zarra mogła wybrzydzać? Bardzo polubiłam dziewczynę, jej odwagę, siłę i sposób, w jaki walczyła. Była niesamowita! „Pieśń pustyni” jest historią opowiedzianą z perspektywy różnych bohaterów, dzięki Czemy mogłam się dowiedzieć znacznie więcej, zaczęłam się zastanawiać, czy jest jakakolwiek rzecz, która mi się w powieści nie spodobała i wiecie, co? Niczego takiego nie się nie dopatrzyłam. Grzegorz Wielgus potrafi zaskoczyć czytelnika, poprowadzić akcję w taki sposób, że nie jest w stanie odłożyć książki nawet na chwilę. Mam nadzieję, że dacie szansę jego twórczości, bo uważam, że naprawdę warto to zrobić. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu. (Snieznooka, 14.05.2023)

  Opinia niezweryfikowana zakupem

• Ocena:
  Moje pierwsze spotkanie z autorem było przy książce „Saal” tego samego wydawnictwa, czyli Initium. Jak zobaczyłam tę fantastyczną cegiełkę mocno ciekawa byłam co tam Grześ ukrył dla czytelnika. Przed wami 624 strony emocji, które będą trzymać w napięciu do ostatniej strony. Mieliście kiedyś, tak że podczas czytania czułeś smak potraw, o jakich pisał autor w książce albo klimat, jaki panował w danym rozdziale? A może czuliście ból zadawany bohaterom lub siłę, z jaką nasz bohater pokonał przeciwnika? Już nieraz pisałam o tym i bardzo się cieszę, że teraz miałam dokładnie takie same odczucia, bo to pokazuje, że dana literatura wpadła w me gusta.
  
  Nie ukrywam, że było kilka momentów, w których zgubiłam się i musiałam wrócić, ale to nie miało wpływu na jakoś książki. Musicie mi wybaczyć, ale nie będę przepisywała opisów książki typu, kto z kim i dlaczego, bo tego jest pełno w internecie, a jeszcze lepiej, jak zajrzycie na stronę autora lub wydawnictwa. Prywatny zachwyt to taki, że w książce główna bohaterka to kobieta imieniem Zirra, która według mnie jest najlepsza w zbieraniu drogocennej rudy białopyłu oraz jest dowodem na to, że siła jest kobietą i jak już ktoś zajdzie jej za skórę kobiecie to nie ma wybacz, będzie grubo! Dlaczego o tym pisze? Bo (lekki spojler), ale nie mówiący o zakończeniu to taki, że przez kult Wszech śmierci porywa jej siostrę, ale kim są i dlaczego doszło do tego to cicho sza z mojej strony. Uwieźcie mi to tylko kropla w morzu przygód, jakie przyjdzie jej przeżyć.
  Kto stanie na jej drodze? Z kim trzymać sztamę, a kogo unikać szerokim łukiem? Ja tego wam nie zdradzę, ale w świecie widzącej pustkę będzie się działo. Gratuluję autorowi panowania nad tymi wszystkimi sznurkami, które pod koniec dadzą klarowną sytuacje i jasny punkt wyjścia oraz charakterystykę postaci. Myślisz, że to tylko płytka postać, a tu nagle TADA i macie wielka akcje, z której trudno jest wyjść, i to jest właśnie extra w książkach Grzegorza Wielgusa. Mam nerwa, bo muszę czekać na drugi tom, a wam zazdroszczę, że przed wami ta przygoda.
  P.S. praca na pustyni to chyba jedna z najgorszych prac jakie mógłby wykonywać człowiek. (book_w_mkesie, 16.04.2023)

  Opinia niezweryfikowana zakupem