Podszepty

Średnia ocena: 4.5, liczba ocen: 2

• Ocena:
  Dopadł mnie kryzys czytelniczy z którego jakoś wygrzebać się nie mogę. A niestety czas kryzysu trafił na tę właśnie książkę, co wcale nie pomogło w jego przełamaniu. I wcale nie dlatego że książka jest zła, wręcz przeciwnie. Myślę że będzie to jedna z moich ulubionych lektur. Ale jest to książka której nie czyta się lekko i "po łebkach". Ilość postaci, ich wzajemne powiązania i cała akcja wymagają dość dużego skupienia się na treści.
  Gdy czytałam opis wydawniczy, spodziewałam się może bardziej czegoś w rodzaju horroru. Tajemniczy dom, zło czające się w jego zakamarkach. I otóż nie, nic z tego. Jak dla mnie jest to świetnie skonstruowana powieść obyczajowa, z ciekawą, pełną tajemnic rodzinną historią. Seweryn to artysta, człowiek po przejściach, od wielu lat dręczony bardzo realistycznymi koszmarami. We śnie wędruje po tajemniczym domu, czując że zna go doskonale i bojąc się tam przebywać. Przez te sny opuściła go ukochana żona, a on sam jest przekonany że popada w obłęd. Bohater, mimo że jest ateistą, zaprzyjaźnia się z księdzem Wincentym, w którego parafii dokonuje napraw zniszczonego witrażu. Zwierza się przyjacielowi ze swych problemów i panowie wspólnie zaczynają drążyć temat, próbując odnaleźć dom ze snów i poznać jego historię. Nie będę Wam ujawniać treści, ale ja czytałam z ogromną przyjemnością i zainteresowaniem. Książka nie pozbawiona jest humoru, a rozmowy bohatera z księdzem, zwłaszcza te dotyczące wiary rozkładały mnie na łopatki. Mimo, że bliżej mi do poglądów Seweryna, to muszę przyznać że Wincenty i jego "objaśnianie" wiary skradły mi serce.
  Więc jeśli szukacie horroru, tu go nie znajdziecie, się jeśli chcecie przeczytać świetnie opowiedzianą historię, to polecam. Jeśli tak wygląda debiut, to nie mogę się doczekać kolejnych książek (Książkolandia, 24.05.2022)
• Ocena:
  "Nasze sny to korytarze do innego wymiaru albo do cudzych myśli."
  
  Sny są najczęściej odzwierciedleniem naszej obecnej sytuacji. Bardzo często związane są z wydarzeniami i emocjami, które towarzyszą nam w życiu codziennym. Koszmary senne są formą marzeń sennych. Charakteryzują się nieprzyjemną treścią i zabarwieniem emocjonalnym. Co zrobić gdy sny spędzają sen z powiek? Ja należę do osób które szybko śpią i o niczym nie śnią. U mnie sny należą do rzadkości.
  
  "Największy wpływ na naszą osobowość mają jednak książki... Jesteśmy tym co czytamy. Nie na darmo nazywane są strawą dla ducha."
  
  Debiuty w literaturze to temat rzeka. Jedni lubią, inni nie. Ja uwielbiam sięgać po książki nowych autorów, zwłaszcza polskich. Zawsze to jakieś wyzwanie, nie wiemy czego się spodziewać po takim debiucie.
  
  Książka "Podszepty" Danuty Szulczyńskiej-Miłosz to debiut i grubasek, ma ponad 600 stron. O tym tytule dowiedziałam się od Halinki i postanowiłam zgłosić się po egz. recenzencki. Popełniłam błąd i przeczytałam pierwsze recenzje o tej książce w których czytelnicy narzekali na długie opisy. Owszem opisy są ,ale bez przesady.
  
  Seweryn Gardy ( artysta, malarz) ma koszmary związane ze starym,mrocznym dworem. Śni o zegarach,wężach i zastanawia się co oznacza ta symbolika. Dzieli się swoim problemem z miejscowym proboszczem Wincentym. Okazuje się, że kluczowym elementem jest stary obraz który Seweryn zakupił kilka lat temu. To właśnie wtedy wszystko się zaczęło. Seweryn razem z Wincentym wyruszają w podróż która całkowicie zmieni ich życie. Powoli odkrywane tajemnice z przeszłości zmienią ich postrzeganie teraźniejszości. Stary dwór otoczony zaniedbanym ogrodem pojawia się również w nocnych koszmarach młodej dziewczyny Marianny. Z jednej strony jest upiorny i straszny, a z drugiej przyciąga niczym lep muchy. Co takiego jest uwięzione w murach tego domu? Jak to możliwe, że dwoje obcych sobie ludzi ma te same koszmary?
  Czas... Gdyby tak można było go zatrzymać lub cofnąć i zachować młodość i zdrowie. Odwieczne marzenie ludzi. Być nieśmiertelnym i ponad wszystko. Koszmary to dar czy może wypracowana przypadłość?
  Podziwiam autorów którzy wymyślają nietuzinkowe fabuły. Bo jednak żeby zachęcić czytelnika to trzeba napisać taką książkę jakiej jeszcze nikt nie wydał. Człowiek dużo czyta i myśli, że już żadna książka go nie zaskoczy... Jak było tym razem? Pani Danuta stworzyła nieco pogmatwaną ale intrygującą i bardzo ciekawą historię. Jest mrocznie,klimatycznie, strasznie i interesująco. Wszystko precyzyjnie opisane,że czytelnik ma wrażenie jakby tam był razem z bohaterami. Momentami gęsia skórka. Mnie ta książka oczarowała i pochłonęła bez reszty. Nie ukrywam, że podczas czytania trzeba się skupić bo mnóstwo bohaterów się przez kartki tej powieści przewija ale naprawdę warto. Autorce gratuluję debiutu!
  
  Polecam.
  
  Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Novae Res. (Kuklinska Joanna, 22.03.2022)