Pomóż mi

Średnia ocena: 3.8, liczba ocen: 4

• Ocena:
  ⭐RECENZJA⭐
  
  Fran znajduje w środku nocy małą, bezbronną dziewczynkę. Estera, bo tak ma na imię dziecko, po chwili wraca do swojej mamy i do rodzinnego domu. Lecz Frana coś niepokoi w zachowaniu tych ludzi. Pewnego dnia rodzina Estery znika, a Fran czuje, że wydarzy się coś niedobrego. Jak to wszystko się potoczy?
  ✖️
  "Pomóż mi" autorstwa @ to kolejna propozycja wydawnicza od @filiamrocznastrona @wydawnictwofilia (Barbara - szpaczek_czyta, 18.03.2022)
• Ocena:
  "Pomóż mi" to jedna z tych książek, o której długo nie zapomnę. Książka wciąga od pierwszych stron, czyta się jednym tchem.
  Fran wraz z mężem przeżyli osobistą tragedię, dlatego kiedy dziewczyna znajduje przy huśtawkach siedmioletnią dziewczynkę, samą, bez rodziców, wie że nie zostawi jej samej. Kiedy dziewczynka wraca do rodziny, Fran czuje, że coś jest nie tak. Fran spotyka się z rodzicami dziewczynki i tylko utwierdza się w swoim przekonaniu. Pewnego dnia Esther i jej rodzice znikają. Fran wyrusza na poszukiwania znajomych i małej dziewczynki.
  Fabuła sama w sobie jest dosyć tajemnicza. Mamy rodzinę, w której na pierwszy rzut oka widać, że dzieje się coś dziwnego. Esther ma dopiero siedem lat, ale wcale nie zachowuje się jak dziecko. Mary, młoda kobieta, matka i żona jest nie ufna.
  Mało jest takich osób jak Fran, które za wszelką cenę chcą pomóc innym. Dziewczyna rzuca wszystko i podąża za rodziną, bo ma przeczucie, że potrzebują pomocy.
  Książkę oceniam 5/5. Jest to świetny thriller psychologiczny, któremu niczego nie brakuje.
  Polecam (Monika, 02.02.2022)
• Ocena:
  Fran codziennie rano biega, nic więc nie zwiastowało, że tego dnia wydarzy się coś dziwnego... Na swojej drodze spotyka dziewczynkę, zagubioną dziewczynkę. Kiedy kobieta poznaje jej rodzinę, zaczyna podejrzewać, że za zamkniętymi drzwiami dzieje się coś złego...
  *
  Rodzina małej Esther, którą Fran znalazła samotną przy huśtawkach, okazuje się być dla kobiety nie tylko fascynująca, ale też przytłaczająca. Dziwne spojrzenia, dziwne nawyki, a przy bliższym poznaniu ogarniają ją coraz większe wątpliwości. Zaczyna wręcz chorobliwie dążyć do tego, by poznać prawdę, by dowiedzieć się, dlaczego nowi mieszkańcy miasta są tacy odosobnieni. Kiedy cała rodzina niespodziewanie znika, Fran nie ma już złudzeń - w ich życiu musi dziać się coś złego... A ona nie pozwoli na to, by stała się tragedia. Trzeba przyznać, że Sarah A. Denzil ma swój niepowtarzalny styl pisania, do którego jestem już przyzwyczajona i który bardzo lubię. Krótkie rozdziały, dotyczące różnych osób, skoki do "wtedy" i "teraz". Muszę przyznać, że całość była dla mnie genialną zabawą, chociaż tematyka nie jest mi obca w thrillerach. Autorka jednak sukcesywnie zachęcała mnie, bym brnęła dalej i dalej... W pełnym skupieniu i zaciekawieniu. Były chwile, kiedy bywało dość nudnawo, były też postacie, które niewiele wnosiły i wydawały się mi "zapychaczami", ale końcówka wynagrodziła mi te małe niedociągnięcia. W pewnym momencie, przy pewnych zdarzeniach ogarnął mnie prawdziwy szok, takiego obrotu spraw się nie spodziewałam, przez całą lekturę nie wyłapałam niczego, co jakkolwiek nakierowałoby mnie na taką możliwość. Było emocjonalnie, tempo w drugiej połowie książki było fenomenalne, więc uważam, że "Pomóż mi" ma do zaoferowania sporo, szczególnie niewiadomych, których z rozdziału na rozdział jest coraz więcej. Nie miałam co do niej żadnych oczekiwań, a okazała się być naprawdę warta uwagi. (Misera_ble, 01.02.2022)
• Ocena:
  „Pomóż mi” to kolejna książka Sary Denzil, która parę dni temu miała swoją premierę. Z twórczością autorki miałam już styczność, dlatego i tym razem długo się nie zastanawiałam nad jej przeczytaniem. Tym bardziej, że okładka już od samego początku ogromnie mi się spodobała. Liczyłam na mocny thriller psychologiczny, kręcący się wokół pokrzywdzonego dziecka – na taki bynajmniej wskazywała mroczna okładka. Czy tak właśnie było?
  Fran podczas codziennej przebieżki, znajduje na placu zabaw zbłąkaną dziewczynkę. Jest to tym bardziej dziwne, bo dziecko na oko ma 7 lat, jest środek nocy, a do tego jej ubranie jest w opłakanym stanie. Gdy Fran chce już dzwonić na policję, podbiega do nich młodziutka kobieta, która okazuje się jej matką. Dziewczyna ma na oko 20 lat, co również wydaje się z lekka podejrzane… Rodzina Whitakerów (bowiem tak się nazywają) dopiero co przeprowadziła się do Leacroft i najprawdopodobniej przez to Esther nie może odnaleźć się w nowym miejscu i ucieka z domu. Ale czy aby na pewno? I dlaczego dziecko ma siniaka na nodze…
  Książka już od pierwszych stron trzyma w napięciu. Wszystkie wydarzenia, które mają tam miejsce i te ciągłe domysły głównej bohaterki, podejrzenia, tajemnice – wszystko to tworzyło naprawdę fajny, niepokojący klimat, przez który tej książki po prostu nie chciało się odkładać nawet na chwilę. Autorka w świetny sposób wykreowała bohaterów, choćby zawziętą i dociekliwą Fran, której rodzina Whitakerów spędzała sen z powiek. Można by stwierdzić, że ta kobieta obsesyjnie chciała poznać prawdę, a jej przeczucia nie pozwalały jej normalnie funkcjonować. A w momencie, gdy dziewczynka wraz z rodzicami z dnia na dzień znika, jej obsesja jest po prostu niemożliwa. Genialna postać Esther - siedmiolatki, która jest bardzo zamknięta w sobie, nie mówi za dużo, a jak już się odezwie, to jej zdania są wręcz dziwne i niepokojące, co jeszcze bardziej potęguje ciekawość czytelnika. I do momentu wyprowadzki, ta książka ogromnie mi się podobała, jednakże to w jakim kierunku ona później „poszła”, nie do końca mnie przekonało, przez co druga połowa książki już nie była tak emocjonująca i trzymająca w napięciu, choć wydarzeń w niej było naprawdę sporo. Jeśli lubicie zamknięte społeczności, sekty i tego typu klimaty, to Wam akurat książka przypadnie do gustu. Ogólnie historia zła nie była, mnie trochę rozczarowała, ale może akurat Tobie się spodoba! (justus_reads, 30.01.2022)