Postrach

Średnia ocena: 5, liczba ocen: 3

• Ocena:
  „Postrach” to piąty kryminał w karierze pisarskiej Michała Śmielaka, a zaraz moja pierwsza stycznościa z jego piórem. I muszę przyznać, że mimo niepewności na początku, bawiłam się przy niej naprawdę dobrze! Fabuła kręci się wokół dwóch śledztw w sprawie jednego złoczyńcy – tytułowego Postracha, który porwał i prawdopodobnie zamordował sześć nastoletnich dziewczyn. Został złapany, ale uciekł, a teraz zaczął mordować od nowa… Intryga poprowadzona jest sprawnie, fabuła jest pełna zaskoczeń, a krótkie rozdziały i spojrzenie z różnych perspektyw sprawiają, że czytelnik nie ma czasu na nudę. Postacie, przede wszystkich śledczych, wykreowane są sprawnie, to twardzi, uparci w dążeniu do wymierzenia sprawiedliwości ludzie, jednak niepozbawieni własnych słabości i traum. Styl powieści jest dosadny i potoczny, momentami lekko uszczypliwy, z odniesieniami i komentarzami do polskiej codzienności. Książka trzyma w napięciu od początku do końca, a kilka nawiązań do prozy Kinga dodaje lekturze smaczku. Polecam wszystkim fanom kryminałów i thrillerów! (Kryminał na talerzu, 28.09.2022)
• Ocena:
  „Zrządzenie losu! Oto co jest sprawcą wszystkich zdarzeń na świecie. Właściwy czas i miejsce, odpowiednie osoby. Z niepozornych przypadków tworzą się właśnie takie wspaniałe historie jak ta”.
  
  MIŁOŚĆ
  
  ŚMIERĆ
  
  „Dwie litery różnicy”.
  Widzisz to?
  To taka słowna gra, „jednemu zabierze, drugiemu da”.
  Zasady są proste. Gdy jednak słowo staje się czynem i zderza się z ciałem.. ta niewinna gra przepoczwarza się w niebezpieczny machiawelizm, okrutną zbrodnie, ale za to z fantazją..
  
  Poznajcie zatem gracza numer jeden, prowodyra zamieszania. To wytrawny kuglarz, seryjny morderca pierwszej wody – POSTRACH. Poukładany, pewny siebie, z gotowym planem na niejeden osobliwy wieczór. Lubiący zagrywki pod publiczkę, granie na „nutce terroru”, huczne imprezy z balonami i konfetti.. i z kobietami w rzeczy samej. Same „cukiereczki i ciasteczka” ociekające krwią i powodujące „stan wrzenia duszy”. Aranżowane spotkania ze śmiercią twarzą w twarz. Z miłości rzecz jasna. Ale żeby nie było, jest pełna kultura – jako gość, najpierw grzecznie puka do drzwi i czeka, aż mu ktoś otworzy. A potem jest wielkie wejście, jak „cios boksera w splot słoneczny”. Ta mroczna gra zapiera dech, dusi, dławi. Serwuje „przerażenie level master”. Jest wbrew pozorom spokojna i metodyczna, ale i natarczywa, szczerze brutalna.
  Na początek ON zaprasza do gry 6 dziewczyn. „Przypadek? Nie sądzę”.
  
  Myślicie, że wiecznie niedocenieni, często przepracowani i niekiedy jednak skuteczni stróże porządku publicznego połapią się w zasadach tej nietypowej, skomplikowanej i wybitnie okrutnej hulanki, której stawka jest niebagatelnie wysoka?
  
  „Postrach” – „LUBIĘ TO”. A już szczególnie za to autorskie poczucie humoru – wytrawne i schłodzone z nutą ironii i sarkazmu oraz olbrzymim dystansem do świata.
  Polecam. (aniabex, 08.09.2022)
• Ocena:
  Tym razem na tapet wzięłam najnowszą książkę autora, o którym słyszałam co nieco, a mowa o Michale Śmielak i książce „Postrach” która na końcu spowodowała, że na głos powiedziałam „ale że to już? Mam nadzieję, że będą kolejne historie z bohaterami tej książki”? Poważnie fajnie jest czytać coś takiego i mieć ten niedosyty, który z drugiej strony denerwuje, i to przez wielkie D.
  Teraz tak jednak sobie myślę, że może dobrze, że nie znam poprzednich książek autora, bo porównywałabym, a tak mam czystą kartkę. Opisów książki jest pełno w internecie, więc z całego serca zachęcam do przeczytania oraz zapoznania się z komentarzami, ale pamiętajcie, że tak naprawdę to wyłącznie Wy jesteście w stanie stwierdzić, czy książka jest warta uwagi, czy nie. Recenzje nie pomidorowa nie każdy musi je lubić. Jedyne skojarzenie, jakie miałam z tą pozycją to film „Piła” i ten ludek na rowerku. Czas start i teraz walka o…? No wybaczcie, ale spojlerów nie będzie za to podpowiedz, że nie każde PUK, PUK, PUK świadczy o życzliwym gościu, który przyszedł nas odwiedzić. Poza fantastycznymi, śmiesznymi dialogami spotkasz ciekawą wciągająca akcje, która na każde PUK przyprawi o ciarki na rękach. Zdaje sobie sprawę, że nie każdy ma ten sam stan lękowy co ja, ale mnie ta książka naprawdę się podoba.
  Kolejnym elementem, jaki lubię to opisane sceny zwłok osób, które „Postrach” zabił. Kim jest i dlaczego porwano sześć dziewcząt wiek siedemnaście lat i każda z bogatego domu. Fajna przygoda i niezły rollercoaster spirali, jaka sama się nakręca z biegiem czasu i rozdziałów, ale to już sami musicie przeczytać.
  Ja z całego serca polecam. (book_w_mkesie, 06.09.2022)