Projekt Riese

Gdzieś z oddali dochodzi basowy pomruk, który kojarzy mi się bardziej z dzikim zwierzęciem niż z wcześniejszymi odgłosami imitującymi detonacje ładunków wybuchowych. (...) Ledwo rejestruję, że światła gasną, potem na moment się zapalają, a ostatecznie znów zalewa nas mrok. Całkowity, nieprzenikniony. Ziemia pod moimi nogami drży. Przez okamgnienie staram się wmówić sobie, że to tylko moje urojenia. Potem jednak tuż nad moją głową rozlega się przeraźliwy, rozdzierający rzeczywistość huk. Kamienny strop wali się prosto na nas, a cały świat znika w rozpaczliwych krzykach ludzi, których miażdżą spadające z góry kamienie.

NIC NIE JEST OSTATECZNE. NAWET ŚMIERĆ.

Riese. Największy projekt nazistowskich Niemiec, którego przeznaczenie wciąż pozostaje nieznane. Niegdyś być może podziemne miasto, arka przetrwania lub fabryka, w której pracowano nad bronią jądrową – dziś atrakcja turystyczna w Górach Sowich. Odwiedzić postanawia ją pięcioro ludzi, zupełnie nieświadomych tragedii, która ma ich spotkać. Podczas eksploracji tuneli dochodzi do trzęsienia, a stropy ulegają zawaleniu, odcinając turystów od świata i pozbawiając ich szans na ratunek. Robią wszystko, by przeżyć, powoli uświadamiając sobie, że na powierzchni wydarzyło się coś, co sprawiło, że znany im świat przestał istnieć…

I ŻE TO ONI MOGĄ BYĆ JEDYNYMI, KTÓRZY PRZETRWALI KATAKLIZM.