Równonoc

Średnia ocena: 4.8, liczba ocen: 4

• Ocena:
  25 lat, tyle minęło od śmierci Mileny, starszej siostry Justyny. Wypadek, który odcisnął ślad, pozostawił wyrzuty sumienia i fobię, z którą kobieta próbuje się uporać.
  Trzy lata wcześniej, Justyna, poddała się terapii prowadzonej kontrowersyjną metodą w ośrodku położonym w lesie. W burzową noc, na terenie ośrodka, dochodzi do morderstwa.
  Po trzech latach od tragicznej nocy, Justyna kolejny raz musi zmierzyć się ze wstrząsającą wiadomością. Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć.
  .
  "Równonoc " to rasowy thriller psychologiczny, który wciąga i trzyma w napięciu do samego końca.
  Ewa Przydryga daje czytelnikom obraz pełen traum i lęków. Jest w tej historii dużo mroku a skrywane tajemnice tylko potęgują te odczucia. Cały czas miałam poczucie, że akcja książki rozgrywa się pod osłoną nocy. Nie wiem, skąd brało się to przekonanie, być może, tak zadziałał na mnie las, w którym znajdował się ośrodek terapii. W każdym razie, pojawiały się emocje, było niepokojąco i przytłaczająco. Autorka umiejętnie wodzi czytelnika za nos, prawie do samego końca zostawia nas z niepewnością, niewiedzą, kto jest mordercą. Dwie linie czasowe to podłoże tej powieści, przeszłość, której wydarzenia będą miały swoje konsekwencje w teraźniejszości.
  To była bardzo dobra lektura. (Gosiak W., 07.01.2025)

  Opinia niezweryfikowana zakupem

• Ocena:
  Wiecie czym jest równonoc? To zjawisko występuje tylko dwa razy do roku. W nocy z 20 na 21 marca oraz z 22 na 23 września. Jest to czas równowagi między dniem a nocą. Wyznacza ona nam również zmianę pór roku, astronomiczną jesień oraz wiosnę.
  Ale co wspólnego ma równonoc z książką Ewy Przydrygi?
  W równonoc dzień walczy z nocą o przewagę, raz wygrywa jedno raz drugie. W książce Ewy Przydrygi walka trwa w duszach bohaterów, to od nich zależy czy wygra mrok czy światłość.
  
  📖 Justyna, główna bohaterka gdy miała siedemnaście lat straciła swoją ukochaną siostrę. Po tym wypadku jej życie odmieniło się na zawsze. Po wielu latach jako dorosła kobieta dołączyła do grupy wsparcia. Pacjentów dzielą różnorodne fobie, każdy jest inny, każdy mierzy się z innym problemem.
  Terapię prowadzi doktor Werner, jego metoda jest dość kontrowersyjna. Pewnej nocy w ośrodku dochodzi do morderstwa, kto jest sprawcą? Jeden z pacjentów czy lekarz?
  
  Kilka lat później, gdy Justyna chce wymzać z pamięci całe zło które ją spotkało i skupić się na wychowaniu córeczki, ktoś ją odwiedza przynosząc szokujące informacje. Następnego dnia nieopodal jej domu gość zostaje znaleziony martwy.
  
  To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. Przyznam, że bardzo udane. Już od pierwszych chwil ta historia pochłania, tu nie ma czasu na nudę. Autorka profesjonalnie zbudowała napięcie. Mną najbardziej szarpały sceny z córką Justyny, ale nie zdradzę Wam o co w nich chodzi, musicie sami przeczytać. Strach, bezradność, panika, to emocje które toważyszą podczas czytania.
  Spodobało mi się to jak autorka wykreowała bohaterów, choć przyznam, że nie wszyscy przypadli mi do gustu.
  POLECAM. (Jeny, co tu czytać?, 11.10.2024)

  Opinia niezweryfikowana zakupem

• Ocena:
  Znam inne książki autorki, i z każdą kolejną zaskakuje mnie coraz bardziej. Tym razem moje emocje poszybowały jeszcze wyżej. Fabuła okazała się przytłaczająca (ale zupełnie inna od poprzednich książek autorki, bo już nie tak duszna) i do samego końca nie wiedziałam, czy ujrzę światło nadziei.
  
  Mamy tu dwie linie czasowe, co odgrywa niebagatelną rolę. Dzięki takiemu zabiegowi autorka stale podsyca nasze napięcie, towarzyszy nam niepokój, niepewność, i chcemy jak najprędzej poznać prawdę. Lecz karty będą odkrywane stopniowo. Nie raz zabrniemy w ślepą uliczkę, a zwroty akcji nas zaskoczą.
  
  Bohaterowie zostali świetnie nakreśleni, są realni, niepozbawieni wad, tacy jak my i dlatego tak łatwo można postawić się na ich miejscu i zrozumieć. Każdy z nich zmaga się z jakimiś tragediami, nieprzepracowanymi traumami, demonami, fobiami, które nie pozwalają mu normalnie żyć. Ewa Przydryga doskonale oddała ich emocje. Czułam ból, cierpienie, strach, lęk i zagubienie postaci. 
  
  Wiele kontrowersji może wzbudzać postać psychoanalityka Wernera i jego metody pracy. Terapeuta powinien stawiać dobro pacjenta ponad swoim ego. Tu jest na odwrót. Nieetyczne zachowanie może doprowadzić do tragedii...
  
  Autorka porusza tematy około macierzyńskie dotyczące ochrony dziecka, a także zmian, jakie zachodzą w psychice bohaterki, kiedy zostaje matką. Taka kobieta musi przeorganizować swoją codzienność, a przede wszystkim na nowo ułożyć priorytety. Bo to właśnie dziecko zaczyna stanowić centrum jej uwagi.
  
  "Równonoc" to mroczny, duszny, przygnębiający i elektryzujący thriller psychologiczny o ludzkich dramatach, traumach i krzywdach, obok których nie sposób przejść obojętnie. Czy w tej wyzierającej z kart książki beznadziei, jest miejsce na promyk nadziei...? Przekonajcie się sami. (sza_teraz_czytam, 29.09.2024)

  Opinia niezweryfikowana zakupem

• Ocena:
  „Są takie wspomnienia, które nigdy nie odchodzą. Palą pod skórą żywym ogniem”.
  Zdarza się nie jedna taka noc. Jest właściwe dwa razy w roku – wiosną i jesienią. Dzień i noc stają się wtedy sobie równe.
  Równonoc.
  Zdarzają się też tacy ludzie, jak ONA – stojący „twardo po obu stronach – w cieniu i świetle, równo po połowie”. To jednak trwa tylko chwilę, bo szala w końcu przechyla się na jedną ze stron..
  W jedną z takich nocy, dla jednych po porostu jedną z wielu, dla innych kolejną naznaczoną śmiercią – grupa pozornie obcych sobie osób zostaje połączona mrocznym sekretem, którego ciężar z biegiem czasu jedynie wzrasta.. a odpowiedzialność za jego uwolnienie staje się nie do zniesienia. Sprawia ból, niepokoi, wzbudza poczucie winy, klei się..
  Ludzie dotknięci spowalniającą ich rzeczywistość „gnuśną agonią”, w którą „wepchnęły” ich własne fobie, naznaczeni pęknięciami, może nawet z „wielokrotnie złamanymi częściami”, które pomimo upływu dni, tygodni, miesięcy czy lat.. wciąż się nie zrosły.. – na kolejnej już w swoim życiu terapii, tym razem prowadzonej przez dość ekscentrycznego specjalistę w ośrodku na odludziu i opartej na jego autorskich, dość kontrowersyjnych metodach – mierzą się ze swoją słabością poddając się próbie dotarcia do źródeł osobliwych fobii. Wryte w pamięć obrazy, wślizgująca się w ich życie brutalnie i bez ostrzeżenia śmierć, strata i lęk – stają się spoiwem dalszego ciągu zdarzeń. W marcowy wieczór, w równonoc, podczas perwersyjnej terapii, dochodzi do tajemniczego zabójstwa niejednoznacznego terapeuty.. Tragedia uznana za nieszczęśliwy wypadek po latach przerywa tamę milczenia i spycha uczestników tamtych zdarzeń nad przepaść prawdy, gdzie jeden niewłaściwy ruch może być krokiem w mrok..
  „Równonoc” to thriller psychologiczny który pożera czytelnika. Absorbuje zmysły i łechta ciekawość. To niezwykle klimatyczna, elektryzująca, świetnie napisana i wrzynająca się w pamięć historia o krytycznym balansowaniu na pograniczu światła i ciemności, życia i śmierci.. o życiu z „rysą” i pomimo burz błyskawic, chronicznego stanu niepokoju.. mimo wszystko.
  Polecam. (aniabex, 17.09.2024)

  Opinia niezweryfikowana zakupem