Rytuał łowcy

Średnia ocena: 5, liczba ocen: 3

• Ocena:
  „Wierzymy, bo ta wiara podoba nam się znacznie bardziej niż niewiara. Podoba nam się nadzieja, która daje, poczucie sensu i wagi naszego życia, podoba nam się to sto razy mocniej niż goła niczym pręt zbrojeniowy wystający ze zbudzonego domu prawda”.
  Pewniej nocy narodził się ŁOWCA.
  Nagle, bez ostrzeżenia KTOŚ patrząc w otchłań sprawił, że ta otchłań spojrzała na niego. Niewinny demoniczny impuls wystarczył, by poczuł się jak pistolet. Jego gniew stał się nabojem. A on po raz pierwszy w życiu doświadczył, że trzyma palec na spuście, wyłania się z mroku i celuje.. atakuje i znika.
  Ten „pierwszy raz” był może trochę nieprzemyślany, przypadkowy, chaotyczny.. ale gdy łowca zaciągnął się strachem swojej ofiary, doznał tego stanu uniesienia, mocy i łaski, Ekscytacja, duma i poczucie spełnienia, „używania życia” w nieznany dotąd, nadludzki sposób zaszczepiła w nim głód.. życia i śmierci.
  To nie był więc jednorazowy wyskok. Początkowo zwierzyna sama podchodziła mu pod lufę. Z czasem jego potrzeby zaczęły wzrastać, a on stopniowo określał swoje preferencje, „warunki brzegowe”, kolekcjonuje doświadczenia.
  Łowca się zatem rozkręca, zagęszcza ruchy, ale też szybciej konsumuje upolowaną energię. Jego relacja z ofiarami staje się intymna, rytualna, mistyczna.
  Pech chciał, że jego niecodzienne hobby stało się życiowym wyzwaniem pewnej młodej warszawskiej pani prokurator Gabrieli Seredyńskiej. I choć jest to jej pierwsza sprawa takiego kalibru, a może właśnie dlatego - kobieta jest w stanie zrobić wszystko, by łowca z myśliwego stał się zwierzyną. Ona doskonale wie, że „sacrum najlepiej zwalcza się za pomocą profanum”. A trafił się jej „nielichy świr”z wysublimowanym poczuciem boskości.
  Rozpoczyna się wyścig z czasem, gra o wysoką stawkę. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy okazuje się, że jeden z graczy nic nie ryzykuje, została mu tylko „odrobina nicości”.
  „Rytuał łowcy” to dobry kryminał. Krwisty, klimatyczny i hipnotyzujący. Chęć poznania zakończenia wypiera potrzebę snu. Wartka akcja, charakterni bohaterowie, ciekawy pomysł i świetne wykonanie – wszystko się tu zgadza. To wytworny wyskok w umysł szaleńca opętanego wiarą i nadzieją na odczarowanie swojego losu.
  Polecam.
  Zabieram się do kolejnej części. (aniabex, 02.01.2022)
• Ocena:
  To pierwsza książka Przemysława Borkowskiego, którą przeczytałam dosłownie na raz, nie odkładając jej nawet na chwilę. Myślę, że to już wystarcza aby określić czy mi się podobała czy nie, prawda?
  Otóż, jestem nią zachwycona. Istne studium umysłu szaleńca, a jednocześnie niezwykle ciekawe śledztwo.
  A najbardziej podobała mi się narracja z poziomu właśnie mordercy. Powiem szczerze, że czytało się to świetnie.
  Uczta czytelnicza, ot co!
  Polecam, zwłaszcza jeśli lubicie takie dość mocne powieści kryminalne. (WystukaneRecenzje, 18.11.2020)
• Ocena:
  Na palcach jednej ręki mogę zliczyć kryminały, które chciałabym przeczytać w tym życiu raz jeszcze i z ręką na sercu wyznać muszę, że "Rytuał łowcy" jest właśnie takim kryminałem!
  
  Akcja rozgrywa się dwutorowo; z jednej strony mamy relację ze śledztwa, szukanie sprawcy i policyjny punkt widzenia, z drugiej natomiast całą historię widzianą oczami mordercy i jasne przedstawienie powodów, dla których zabija on z zimną krwią. Ta książka to krwawe pasmo brutalnych zbrodni - dziwnych, pozornie przypadkowych, przyprawiających o ciarki. Opisy są sugestywne i konkretnie pobudzają wyobraźnię, a zawirowania fabuły wprost walą po łbie nieprzewidywalnością...
  
  Z tej powieści bije chora fascynacja, pierwotna żądza, jakaś nieczysta, plemienna magia. "Rytuał łowcy" to najbardziej zwierzęcy i dziki kryminał, jaki miałam okazję czytać. Można go trochę porównać do "Naturalisty" ze względu na ten motyw bestii w ludzkiej skórze, ale na tym podobieństw koniec, bo moim zdaniem Przemysław Borkowski stworzył coś o niebo lepszego i bardziej realnego.
  
  Autor wtłoczył w tę historię ogrom namacalnych emocji, sprawił, że czytając czułam wręcz obrzydzenie do mordercy, a jednocześnie byłam przykuta do książki i nie chciałam się od niej oderwać. "Rytuał łowcy" to coś, co spodoba się miłośnikom mocnych książek psychologicznych, bo kreacja tytułowego łowcy to idealny pretekst do podłubania w ludzkiej psychice. Zakończenie jest dość... niespodziewane. Ale jak najbardziej satysfakcjonujące!
  
  "Rytuał łowcy" odchodzi nieco od utartego schematu, gdyż nie ma tu silnego parcia na relację bohaterów prowadzących śledztwo, a pierwsze skrzypce wyraźnie gra perspektywa mordercy. To była brzydka książka, momentami brutalna i obrzydliwa, trochę opętana, ale jednocześnie tak niesamowicie fascynująca, że pewnego dnia z pewnością będę chciała do niej wrócić. Ogromnie polecam, jeśli masz ochotę zatracić się w zwierzęcym mroku... (Książkowe Zacisze, 05.11.2020)