Siódmy koci żywot

Średnia ocena: 4.7, liczba ocen: 3

• Ocena:
  "-Dałeś mu te chrupki jak prosiłam?
  -Dałem!
  -No to czemu jęczy, franca?
  -Bo nie przyklęknąłem na kolano, jak podawałem!"
  I wszystko w temacie. Mój ulubiony dialog, wprawdzie tu w dość okrojonej formie, ale nie ma siły, żeby kociarze się nie zaśmiali.
  
  Komedia kryminalna rządzi się swoimi prawami, a "Siódmym kocim żywotem" bezsprzecznie rządzi Kot. Kotka. Szelka. Mądra i waleczna.
  
  Śledztwo jest tu więc ważne, choć nie najważniejsze. Dość uproszczone, niewiele mające wspólnego z rzeczywistością ale nie zmienia to faktu, że historia mocno kryminalna jest. Są i niebezpieczni przestępcy i trupy w ilości dwóch. W każdym razie, policjantki Magdy Borkońskiej trudno nie polubić mimo, że w wieku 36 lat ma "osiągnięcia tylko zawodowe" (choć tu bym też polemizowała). Ale najważniejsze, jak ona kocha tę kotkę!
  
  Sporo dobrego, acz delikatnego humoru, choć i niepohamowane wybuchy śmiechu się zdarzają (wiadomo, wszystko to sprawa indywidualna ;⁠-⁠) Jeżeli komuś w poczucie humoru historia się nie wpisze, to w książce może wyczytać wiele celnych, na wskroś prawdziwych spostrzeżeń otaczającej nas codzienności. Wiele ubranych w smakowity sarkazm, a przy tym niezwykle wiarygodnych scen życia z kotem. Choć wydaje się również, że i wyjątkowo trafnie opisanego życie z człowiekiem. Tego możemy się jedynie domyślać ;⁠)
  
  Lekkim, przyjemnym stylem napisane. Nieobciążające głowy, choć przemyślane i inteligentnie opowiedziane. Dodatkowo moje słownictwo wzbogaciło się słowami, które autorzy na potrzeby książki stworzyli. Kot-łowanina myśli, krymi-miau, kottuzjowana i wiele innych, mnie, jako kociarę, bawiło ogromnie.
  
  Idealna lektura na wieczór (ewentualnie dwa), na reset, na dobry humor. Co kto woli ;⁠) (@nataliicodziennosc, 10.05.2023)
• Ocena:
  Po kryminałach i thrillerach, które ostatnio u mnie królowały, przyszedł czas na coś lżejszego. Jestem szczęśliwą posiadaczką kota, więc jak tylko zobaczyłam okładkę książki "Siódmy koci żywot" wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Nie ma to tamto. Owszem na rynku jest trochę książek, w których pierwsze skrzypce grają zwierzaki, ale jakoś nigdy nie było mi dane po takie sięgnąć.
  
  Serb Jovan zostaje zamordowany w swoim domu. Świadkiem zabójstwa jest kot Sheila.
  
  "Co za gatunek, ci ludzie. Żeby mieć tylko jedno życie? No, jak się ma jedno, to trzeba o nie dbać, a nie dać się zabić we własnym mieszkaniu".
  
  Komisarz Magda Borkońska próbuje rozwikłać sprawę, wsparcia udziela jej nie kto inny jak Sheila. Zastanawiacie się pewnie jak to możliwe, przecież to kot. Ale to nie byle jaki kot. Wie i rozumie więcej niż się może człowiekowi wydawać. Magda kociara postanawia przygarnąć biednego kotka. Sheila chce pomścić śmierć swojego właściciela i próbuje naprowadzić Magdę na pewien trop. W trakcie śledztwa na jaw wychodzą nowe okoliczności. Życie Magdy jest w niebezpieczeństwie. Trupów przybywa, a morderca nadal pozostaje na wolności. Teraz Sheila na dobre wkracza do akcji i bierze sprawy w swoje kocie łapy. Co z tego wyniknie?
  
  "O Kocia Macierz" jakie to było dobre. Kapitalna komedia kryminalna z dużą dawką humoru. Co tutaj się działo? Kot inteligentniejszy od człowieka. Mało tego, że posiada siedem żyć, to jeszcze do tego cechuje się szóstym zmysłem. W tej książce świat został przedstawiony z perspektywy kota. Dialogi, monologi i przemyślenia Sheili to wisienka na torcie. Uśmiałam się niesamowicie. Sama mam kota i przez moment zaczęłam się zastanawiać nad niektórymi sytuacjami. Powiedzenie "Dom bez kota to głupota" jest trafione w punkt. Gościnna wizyta Romy Winkler w tej książce to prawdziwa niespodzianka. Państwo Dębscy w nowej odsłonie poradzili sobie wyśmienicie. Pomysł, żeby kotu "udzielić głosu" był przedni. Jeżeli macie ochotę na kryminał i komedię w jednym, to polecam.
  
  Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Agora. (Kuklinska Joanna, 30.04.2023)
• Ocena:
  „Siódmy koci żywot” Beaty I Eugeniusza Dębskich to książka, która równocześnie będzie gratką dla fanów ich serii kryminalnej o Winklerze, jak i z pewnością zaciekawi wszystkich tych, którzy z kotami mają styczność na co dzień… Utrzymana jest w uniwersum Winklera, ale jest to historia oddzielna, niezwiązana z cyklem. Gatunkowo również jest to coś innego – połączeniem kryminału, powieści obyczajowej i komedii. Część fabuły przedstawiona jest z perspektywy kotki, która była świadkiem morderstwa swojego człowieka, mieszkającego w Polsce Serba. I tak, kotka decyduje się podjąć własne śledztwo w tej sprawie. Bezwiednie współpracuje z nią Magda Borkońska, która jako ludzki przedstawiciel prawa została przydzielona do prowadzenia dochodzenia. Obydwie panie, choć nie mówią tym samym językiem, w bardzo pokrętny sposób ze sobą współdziałają… Co jest o tyle proste, że obydwie są indywidualistkami, myślą w podobny sposób. Fragmenty przedstawione przez kotkę są bogate w sarkastyczny humor, te skupione na Magdzie – w gry słowne, zabawę językiem. Intryga kryminalna jest dosyć prosta, akcja toczy się tempem spokojnym, bogatym w detale życia codziennego, dopiero pod koniec lekko przyspiesza. Ogólnie jest to fajny, lekki i niezobowiązująco szybki przerywnik pomiędzy cięższymi lekturami. Coś dla kociarzy, miłośników historii lekkich i/lub fanów cyklu o Winklerze! (Kryminał na talerzu, 30.04.2023)