Topielice. Stracone dusze. Tom 6

Średnia ocena: 4.3, liczba ocen: 4

• Ocena:
  W przeddzień Święta Zmarłych w lasach pod nadmorskim miasteczkiem znalezione zostają zwłoki kobiety. Dzielnym policjantom udaje się odkryć tożsamość zamordowanej i odnaleźć jej męża. Sprawca jednak wciąż pozostaje na wolności, a z biegiem czasu na jaw wychodzą coraz bardziej druzgoczące fakty z życia małżonków. Kto zabił kobietę i jaki miał motyw?
  
  W opuszczonej szopie znaleziona zostaje całkowicie rozebrana, wyziębnięta nastolatka, której ktoś obciął pukiel włosów. Dziewczyna nie chce powiedzieć, co się wydarzyło ani rodzicom, ani policji, która prowadzi dochodzenie w sprawie. Trudno przerwać jej milczenie i nakłonić ją do złożenia zeznań. Czy nastolatka kryje sprawcę w obawie o kolejny atak na jej godność, zdrowie lub życie?
  
  Kto niepokoi poczytną autorkę romansów, do tego stopnia, że postanawia wyjechać z daleka od miejsca zamieszkania i zaszyć się na zupełnym odludziu, by zaznać odrobiny ciszy i spokoju? Do czego doprowadzi ją spotkanie z siostrą bliźniaczką?
  
  Oprócz wyżej wymienionych wątków, pojawia się też historia ojca i syna, którzy przepadają bez śladu. Czy policji uda się rozwikłać zagadkę ich tajemniczego zniknięcia?
  
  Wydarzenia opisane w książce mają miejsce w listopadzie 2020 roku. Doskonale pamiętamy, że na Wszystkich Świętych zamknięte zostały cmentarze, czego Daria Orlicz nie przemilczała w swojej powieści, wspominając o Akcji Chryzantema, która miała pomóc ograniczyć straty finansowe sprzedawców kwiatów przy polskich cmentarzach. Listopad zeszłego roku był to również czas protestów kobiet w ramach Ogólnopolskiego Strajku Kobiet przeciwko zaostrzeniu przepisów dotyczących aborcji. Protesty te znalazły odzwierciedlenie na kartach powieści autorki. Tak samo jak trwająca wciąż pandemia. Główni bohaterowie musieli pamiętać o dystansie społecznym i maseczkach, dzięki czemu stali mi się dużo bliżsi, ponieważ czułam, że znajdujemy się w tej samej rzeczywistości. Pandemia istnieje i pewnie jeszcze długo będzie dawać nam się we znaki, dlatego doceniam autorów, którzy nie boją się wprost pisać o jej skutkach, które wpłynęły na nasze dotychczasowe życie.
  
  Daria Orlicz znakomicie łączy ze sobą zagadki kryminalne. Czytelnik zawsze otrzymuje kilka intrygujących wątków, które wydają się nie mieć ze sobą nic wspólnego, po czym autorka sprawnie zbiera je w całość. Każda z opisanych przez nią historii kryminalnych zasługuje na oddzielną książkę, myślę, że niektóre należałoby nieco bardziej rozwinąć, ponieważ pozostawiają ogromny niedosyt.
  
  Dalsza część recenzji na: http://tamczytam.blogspot.com/2021/09/topielice.html (Karolina G., 19.09.2021)
• Ocena:
  Kryminał, gatunek, po który sięgam sporadycznie, ale mam kilku autorów, których czytam z przyjemnością.
  Książka „Topielice”, odrębna historia, jednak wszystkie poprzednie części, są powiązane bohaterami.
  Ja nie czytałam wszystkim, a dwie przedostatnie i już poznałam się troszkę z bohaterami.
  Podoba mi się, że w książkach autorki, oprócz odnalezienia sprawcy zbrodni, czy też innego wykroczenia, bohaterowie, którymi są w głównej mierze policjanci, na różnych stanowiskach, mają swoje życie, które również odgrywa ważną rolę w tych książkach.
  
  Nie skupiamy się tu na jednej sprawie, a na kilku.
  Nie, które są mniej skomplikowane, jednak również potrzebują uwagi.
  W tej części została zabita kobieta, która uchodziła za porządną i dobrą kobietę, tylko dlaczego ktoś chciał jej śmierci?
  Dużo jest pytań, a odpowiedzi, nie zawsze są zgodne z prawdą.
  Jedyny minus, w tej książce, który, naprawdę mnie drażnił, to ilość imion i nazwisk, jaka jest wymieniana w tej książce. Nie wiem, może tak właśnie jest w kryminałach?
  
  Dobrze, że głowni bohaterowie mieli swoje pseudonimy, po których łatwiej było mi ich poznać, tak reszta osób, została przeze mnie zapomniana.
  
  Naprawdę podobała mi się ta książka, te zagadki, kto, za czym stał, albo czy na pewno ta osoba jest winna.
  Książka Nie jest skomplikowana, myślę, że mogłaby się spodobać nawet osobom, które nie czytują kryminałów, czyli takim jak ja. (Kasia kit_katbooks, 10.09.2021)
• Ocena:
  To już chyba mój urok, że wszystkie dobre serie kryminalne odkrywam przy ich kolejnych już tomach. Nie wiem jak to się stało, że przegapiłam wcześniejsze książki Darii Orlicz, ale po lekturze "Topielic" powiem jedno - koniecznie muszę nadrobić zaległości!
  
  Czytelnicy piszą, że to już koniec serii a ja dopiero odkryłam jak wielki talent drzemie w tej autorce. Z drugiej strony cieszę się ogromnie, że jeszcze tyle tomów przede mną, szczególnie że nadchodzi idealna pora roku dla kryminałów. Po lekturze aktualnego tomu mogę domyślać się jedynie, że to cykl wielowątkowy, wielopoziomowy, a wnioski wyciągam z zaledwie jednej książki, która dostarczyła mi ogrom emocji, zdarzeń oraz intrygujących bohaterów.
  
  Historia wydaje się niepozorna, ale zyskuje w oczach czytelnika wraz z rozwojem fabuły. Na początku otrzymujemy jeden motyw, ale tuż za nim czekają już kolejne, które idealnie uzupełniają główne śledztwo. Ciągle coś się dzieje, nie brakuje atrakcji, nie brakuje również zaskakujących momentów, zwrotów w fabule, twistów, niedomówień sekretów - ogólnie całość sięga wysokiego poziomu nie tylko pod względem tego co się dzieje, ale również patrząc na dopracowanie.
  
  Autorka pisze lekko, ale konkretnie. Jej historia jest dosadna, często skupia się na drastycznych momentach, ale nie jest też tak, że z kart tej powieści leje się krew. Nie, bardziej stonowany styl pod względem obrazowości nadrabia akcja, która ukazuje aktualne tematy - walka o własne prawa, wolność decyzji, szczerość wypowiedzi. Przyznaję, że jestem pozytywnie zaskoczona tak licznymi motywami poruszanymi w kryminalnej historii, bo całość licząca zaledwie trzysta stron po brzegi wypełniona jest opowieścią od której ciężko się oderwać.
  
  "Topielice" ma w sobie moc przekonywania do siebie czytelnika. Ostatni tom serii namówił mnie na lekturę pozostałych części i już nie mogę się doczekać aż od początku zacznę czytać tą angażującą na całego opowieść. Zagadka kryminalna na wysokim poziomie dorównuje podejmowanym pobocznie tematom a bohaterowie przekonują do siebie dopracowanymi sylwetkami. Z zaskoczeniem zauważam, że to jeden z lepszych polskich kryminałów jakie czytałam i Was również gorąco zachęcam do odkrycia talentu Darii Orlicz. (ThievingBooks, 09.09.2021)
• Ocena:
  ,,Topielice" Darii Orlicz to już kolejny tom serii Katarzyny Misiołek piszącej tę serie pod pseudonimem.
  
  Od ukazania się poprzedniego tomu minęło już sporo czasu. Byłam bardzo ciekawa w jaki sposób potoczą się dalsze losy głównych bohaterów. Jeżeli jeszcze nie znacie tej serii to musicie wiedzieć, że o ile sprawa kryminalną zaczyna i kończy się w danym tomie to tło obyczajowe toczy się nieprzerwanie od pierwszej części. Autorka w jakimś stopniu nie oszczędza głównych bohaterów, więc jest ciekawie. Dodatkowo nie pomija także pandemii, strajku kobiet, które rzeczywiście miały miejsce.
  
  W tej części równoległe toczy się kilka spraw, wątków, co nie wyszło tej powieści na dobre. Trudno było mi zorientować się w bohaterach. Mamy pisarkę która rozstała się z partnerem z powodu jej sukcesów. Nie zabrakło rozstania z powodu aborcji, matki skonfliktowanej z córką, zabitej kobiety. Do tego dochodzą wspomnienia Kiciusia z lat nastoletnich, kiedy kumplował się z pewnym kolegą. Przeplatanie przeszłości z teraźniejszością na pewno urozmaiciło tę pozycję.
  
  Pomysł na ten tom był naprawdę ciekawy, ale przez zbyt duże nagromadzenie spraw, osób nie zachwyciłam się tą powieścią w takim stopniu jak bym tego oczekiwała. Na pewno warto zwrócić uwagę na tę lekturę jeśli jesteście miłośnikami tej serii. Ja mimo lekkiego zawodu będę oczekiwała kolejnej części, bo w tej nie zabrakło opisu bieżących społecznych wydarzeń. Seria liczy już kilka tomów i mam nadzieję, że na kolejny nie przyjdzie nam zbyt długo czekać. (Paulina K., 07.09.2021)