Ty będziesz następna

Średnia ocena: 4.3, liczba ocen: 3

• Ocena:
  Pięć lat, tyle czasu Geo ma spędzić w zakładzie karnym. Jednego dnia kobieta sukcesu, następnego kobieta zamieszana w morderstwo swojej przyjaciółki, Angeli. Czternaście lat milczenia Georginy Shaw. Dlaczego?
  
  Dusiciel ze Sweetbay, tak nazwano mordercę Angeli, Calvina, wielką miłość Geo. Człowieka, który na sumieniu ma również inne zbrodnie. Gdy ucieka z więzienia, dochodzi do kolejnych makabrycznych morderstw. Czy Geo może czuć się bezpieczna po wyjściu na wolność? Czy będzie w stanie zmierzyć się z przeszłością?
  
  Już na samym początku książki czytelnik dostaje garść informacji. Jest zbrodnia, jest proces, są winni, jest kara. Czym więc autorka może zaskoczyć? Czy wszystko jest już oczywiste?
  
  To jest jedna z tych książek, która po przeczytaniu siedzi w głowie. Fabułę tej powieści charakteryzuje specyficzny rodzaj niepokoju, jest pełna mroku, duszna. Akcja choć niespieszna, to wciągająca. Przemykałam przez kolejne karty powieści z zaciekawieniem, zaintrygowana zaglądałam w przeszłość dzięki retrospekcjom. Autorka dozuje informacje, wyłania się stopniowo obraz nastoletniej miłości, przyjaźni i tragedii, która naznaczyła życie jednostek.
  
  To kolejna książka, której zakończenie wywołało niejednoznaczne odczucia. Zdecydowanie zaskakujące lecz również wzbudzające dysonans. Jednakże to drobne ale, podkreślam drobne, nie zmienia faktu, że ten thriller psychologiczny to świetna książka, godna polecenia. (Gosiak W., 19.04.2021)
• Ocena:
  Nowa książka Jennifer Hillier zachwyciła wielu z was. Ja mam z jej oceną ogromny problem i po dłuższym przemyśleniu już wiem dlaczego. Najzwyczajniej w świecie nie umiem się pogodzić z brutalnością życia, jaką przedstawia ta fabuła. Retrospekcje z życia Geo i sama ona wzbudzały we mnie wiele negatywnych emocji. Przede wszystkim gniew i strach. Strach przed przyszłością moich dzieci. Strach, że trafią na drugiego Calvina. Strach przed ogłupiającą miłością, która może spotkać moje córki. Gniew na to, że nie mam na to wpływu. Z tych powodów moja ocena jest mniej obiektywna, a bardziej emocjonalna.
  
  Taki stan, który towarzyszył mi przy retrospekcjach, przechodziłam na przemian ze znudzeniem. Najbardziej nudna była teraźniejszość, poboczne wątki, które niewiele wnoszą do samej fabuły. Ten początek, przejście do sedna, do tego co najbardziej będzie interesować czytelnika, trwało dla mnie za długo. Proces, który przechodzimy w książce jest identyczny, jak w Małych sekretach. Tam jednak nie odczuwałam takiej huśtawki emocjonalnej. Od początku rosło po prostu napięcie i pod koniec eksplodowało.
  
  Dodatkowym wątkiem poruszonym przez autorkę są blaski i cienie adopcji. To, o czym pisze Jennifer Hiller często towarzyszy moim przemyśleniom, gdy w rozmowach z innymi poruszany jest właśnie ten temat.
  
  W żadnym wypadku nie odradzam wam tej pozycji. To jest bardzo dobra książka i jej odbiór zależy od waszych preferencji - kim jesteście, jacy jesteście i co przeżyliście. Ja jestem wrażliwa na zło, strachliwa i często towarzyszy mi stan zaprzeczenia, żeby móc normalnie żyć. Im bardziej autentyczna fabuła, tym gorzej ją odczuwam.
  Dziękuję @muza.black za egzemplarz. (moniczyta, 17.04.2021)
• Ocena:
  14 lat wcześniej: znika bez śladu najpopularniejsza nastolatka. Nikt nie wie co się stało z dziewczyną, nawet dwójka jej najlepszych przyjaciół- Georgina oraz Kaiser.
  Teraz: szczątki dziewczyny zostają znalezione w lesie za domem w którym wychowała się Georgina. Śledztwo dowodzi, że została zamordowana przez Calvina- miłość Georginy oraz seryjnego mordercę trzech innych kobiet. Nic nie jest tu tak oczywiste jak mogłoby się wydawać... pewne tajemnice nie mogą ujrzeć światła dziennego, pewne sprawy trzeba zakończyć...
  
  Bardzo podobały mi się sceny opisywane w więzieniu. Uwielbiam takie tematy, a to było napisane bardzo dobrze.
  
  Oczywiście minus za to, że momentami ramy czasowe nie były od siebie oddzielone nawet gwiazdką czy inną kursywą.
  
  Książka podzielona jest na kilka części, nawet nie wiem kiedy to minęło a łapałam się na tym, że dobrnęłam do kolejnej, mimo, że miałam przeczytać tylko kilka stron. Lubię takie książki, bo pomimo swoich ponad 400 stron w ogóle tego nie odczułam. Myślałam o tej książce nawet gdy nie mogłam w danej chwili czytać.
  
  Fajnie przeplatana przeszłość z teraźniejszością przez co możemy bliżej przyjrzeć się bohaterom i zrozumieć ich zachowania.
  
  Byłam bardzo ciekawa zakończenia historii, nie mogłam się doczekać a jednocześnie czytało mi się tak dobrze, że nie chciała kończyć.
  
  W ogóle powiem tak- końcówka? Wow! Niebieskie listy, które miały być takie oczywiste? Nigdy! Wow, wow, wow! Co tam się w ogóle działo. Naprawdę jestem zadowolona! (Instagram: zaczytanaori, 12.04.2021)