Uśpiona

Średnia ocena: 4.8, liczba ocen: 4

• Ocena:
  „Można udawać przed ludźmi normalnego człowieka, o ile ma się tajną przestrzeń, w której spełniamy swoje prawdziwe fantazje”.
  
  Weronika Krzycka jest młodą, piękną, wykształconą kobietą, która ma w życiu trochę zezowate szczęście. Dziewczyna lubi sen bardziej niż przeciętny człowiek. Właściwie jej życie jest nim naznaczone i nim rozdarte – ten błogi stan jest jej lekarstwem i chorobą. Weronika ma zdiagnozowaną narkolepsję. Zdarzają się jej więc mimowolne i nagłe napady snu, epizody realnych snów, halucynacje, stany kataleptyczne, paraliże powodujące wiotczenie mięśni twarzy i szyi. Weronika jest w pełni świadoma swojej choroby i ze wszech miar stara się nad nią panować. By ujarzmić ten żywioł nadała swojemu życiu rytm, wprowadziła pewną rutynę polegającą na ustaleniu pór drzemek w ciągu dnia. To uporządkowanie sprawia, że kobieta żyje „normalnie”, pracuje ucząc angielskiego, ma przyjaciół i partnera.
  
  Weronika nie ma pojęcia jednak, że KTOŚ doskonale wie, jak jej ciało i umysł funkcjonują i sprytnie tę wiedzę wykorzystuje. Gdy kobieta zasypia, ten KTOŚ wchodzi do jej domu. Kręci go poczucie kontroli nad niczego nieświadomą, uśpioną Weroniką. Najpierw tylko obserwuje. Potem te odwiedziny stają się jego nałogiem. Chora obsesja sprawia, że z czasem tajemniczy gość traci czujność.. Jest zjawą, zaspokaja swoje potrzeby, ukryte żądze. Coraz mocniej zaznacza swoją obecność w życiu Weroniki tworząc „realny punkt styku”. Dla niego te spotkania „w szczelinie pomiędzy jawą a snem” są ekscytujące, stanową ich wspólny „mały świat” – prywatny, intymny, idealny.
  
  Dokąd zaprowadzi go to uzależnienie?
  
  „Uśpiona” to niebezpiecznie wciągający thriller domestic noir . O pierwszych stron podnosi ciśnienie i wzmaga czujność.. bo wszystko tu ma znaczenie. Duszny klimat, poczucie zagrożenia i niepewności, dynamiczna akcja – nie pozwalają powstrzymać natłoku myśli i domysłów. Autorka wrzuca nas w świat pełen tajemnic, gdzie za każdym rogiem czai się COŚ: obsesja, uzależnianie, zbrodnia, zdrada, choroba, brak akceptacji, życiowe błędy i zaniedbania.
  
  „Uśpiona” jest jak obraz pełen barw, na pierwszy plan wysuwa się mrok, który mimo licznych kontrastów, staje się coraz głębszy i jadowicie niepokojący.
  Polecam. (aniabex, 27.06.2022)
• Ocena:
  Narkolepsja... Słyszeliście kiedyś o takiej jednostce chorobowej? Osobiście nie spotkałam osoby cierpiącą na narkolepsję ale samą nazwę chorobyy gdzieś już słyszałam. Jak się okazało jest to święty pomysł na fabułę!
  
  Twórczość autorki @alicja_sinicka jest dla mnie niczym odkrywanie czegoś nowego. Do tej pory czytałam każdą jej książkę i każda miała w sobie coś co mnie przerażało. Tak też było w tej książce. Kiedy ją otrzymałam, od razu wzięłam się za jej czytanie. Byłam bardzo ciekawa co tym razem przygotowała dla nas autorka.
  Pomysł z narkolepsją okazał się strzałem w dziesiątkę. Po przeczytaniu lektury musiałam zagłębić swoją wiedzę związaną z tym schorzeniem. To co mnie zaskoczyło to to że autorka bardzo dobrze przygotowała się z opisywanej jednostki choroby i potrafiła umieścić jej symptomy w odpowiednich wydarzeniach. Patrząc na fabułę mamy Weronikę cierpiącą na narkolepsję. Pewnego dnia, po rutynowej drzemce okazuje się że w jej domu znajdują się zwłoki jej uczennicy ( starszej kobiety) na pierwszy rzut oka wszystko wygląda na przypadkową śmierć ale! Weronika nie wie że ktoś wchodzi do jej domu podczas jej snu. I to właśnie ta osoba może mieć coś wspólnego ze śmiercią kobiety.
  Przepadłam praktycznie od razu kiedy chwyciłam książkę do ręki. Akcja toczy się swoim tempem jednak nie jest wolna ani za szybka. Wszelkie zwroty akcji są dozowane z odpowiednimi przerwami dzięki czemu czytelnik może przez chwilę zastanowić się nad tym co przeczytał.
  Bardzo podobał mi się profil psychologiczny głównej bohaterki. Jej choroba została bardzo wyeksponowana, zaś jej brak zaufania dla obcych wydał mi się czymś naturalnym. Co do postaci Kuby jej partnera od początku wydawało mi się że facet coś ukrywa i nie jest z nią szczery. Jednak atak nożownika jakiego doświadcza wzbudził we mnie trochę smutku choć kolejne wydarzenia jakie otrzymujemy bardzo mnie zaniepokoiły. Patrząc na tę historię mogę śmiało stwierdzić że jest ona wielowątkowa. Wiadomo jednym z głównych tematów jest
  Śmierć Lucyny ale prócz tego, mamy jeszcze seksoholizm, problemy psychiczne, stalking. No właśnie stalking. Ta jedna osoba która przychodzi na wizyty podczas snu Weroniki. Jak ona mnie intrygowała. Co chwilę podejrzewałam kogoś innego.. ale w życiu nie powiedziałabym że to ta osoba którą ujawniono na końcu! Byłam w ogromnym szoku, tym bardziej że jako stalker nigdy nie stawiałabym na tą osobę. Właśnie to co mi się jeszcze nasuwa to opisy wizyt " stalkera" były napisane bardzo realnie, zwracały uwagę na wszystko co ważne ale także pozwalały na rosnącą siłę strachu. Te opisy były momentami przerażające jak nóż chowający się w swetrze stalkera. A więc reasumując książka była bardzo dobra. Uważam że autorka miała świetny pomysł i w pełni go wykorzystała. Bardzo mi się podobała a więc polecam !:)) (Czytamkiedytyspisz, 27.06.2022)
• Ocena:
  Mój pierwszy raz z twórczością Alicji Sinickiej był zdecydowanie interesujący.
  "Uśpiona" poszła na pierwszy ogień.
  .
  Weronika żyje między jawą a snem. Czasami trudno jej odróżnić rzeczywistość od złudzenia. Narkolepsja, z tym musi mierzyć się na co dzień. Każdy dzień jest podporządkowany drzemkom, które mają ułatwiać dziewczynie funkcjonowanie. Po jednym takim spoczynku, Weronika znajduje w swoim salonie martwą kobietę. To Lucyna, która przychodziła do Weroniki na lekcje angielskiego. Co się wydarzyło podczas snu, jak doszło do wypadku? Policyjne śledztwo nie przynosi natychmiastowego rozwiązania tej zagadkowej śmierci. Na domiar złego, Weronika ma przeczucie, że jest jedną z podejrzanych. Niestety to nie koniec problemów głównej bohaterki. Czy może czuć się bezpiecznie we własnym domu? Czy może ufać ludziom, którzy ją otaczają?
  .
  "Szaleństwo, które nie zna granic " takim zdaniem mogę podsumować tę książkę.
  Zaintrygowała mnie ta powieść. Od początku byłam zaciekawiona, wciągnięta w świat Morfeusza. Bardzo ciekawy wątek narkolepsji. Chyba pierwszy raz spotkałam się tym zagadnieniem w książce. Brakowało mi momentami dynamiki i emocji. Czasami miałam wrażenie, że wszystko jest takie "slow", nawet główna bohaterka (może to przez ten jej ciągły letarg). Dlatego niekiedy odczuwałam lekkie znużenie. Natomiast to, co zaserwowała na koniec pani Alicja, to gwóźdź programu. Niedowierzanie i zaskoczenie. Tego się nie spodziewałam. Autorka świetnie wplotła w fabułę wątki psychologiczne co wzmocniło efekt "wiem, że nic nie wiem ". (Gosiak W., 23.06.2022)
• Ocena:
  Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie, jak to jest każdego dnia, o dowolnej porze tracić świadomość, nagle zasypiać w niespodziewanych miejscach i sytuacjach? To niebezpieczny stan, który może zagrać życiu nie tylko osobie dotkniętej tą przypadłością, ale i innym osobom. Takim przykładem może być prowadzenie samochodu.
  
  "Jesteś dla mnie wyjątkową partnerką. Nieświadomą. Uśpioną. Kiedyś cię obudzę, obiecuję."
  
  Alicja Sinicka podjęła się tematu narkolepsji. Jednakże nie skupiła się wyłącznie na medycznych aspektach tej choroby, ale wybiegła dalej. Ukazała jak ten stan może wpływać na psychikę człowieka. Główna bohaterka przez ciągłą potrzebę snu miewa halucynacje, omamy, nie jest pewna co wydarzyło się naprawdę, a co mogło być tylko wytworem jej umysłu. Dodatkowo odkrywamy jej lęki i traumy z dzieciństwa. W tym miejscu dużą rolę odgrywa matka Weroniki i jej stosunek do choroby córki. 
  
  "(...) moje życie nie jest już takie spokojne, a omamów przybyło. Potem myślę, że może być też tak, że ktoś dobrze wie, jak funkcjonuje mój umysł, i sprytnie tę wiedzę wykorzystuje. To byłoby straszne. Nigdy przesadnie nie kryłam się ze swoją chorobą, jeśli ten temat wypłynął, mówiłam szczerze, jak jest."
  
  Niezwykle intrygowała mnie tajemnicza postać odwiedzająca Weronikę podczas, gdy ta spała. Myślałam że wiem, kto nią jest, ale autorce naprawdę udało się wyprowadzić mnie w pole. Wewnętrzne monologi i popadanie w szaleństwo tej osoby wprowadzają do fabuły atmosferę niepokoju. Zaczynamy bać się o Weronikę...
  
  "Znowu tu jestem, stoję nad twoim łóżkiem i patrzę, jak śpisz. Ostatnio prześladuje mnie myśl, że to zaczyna robić się niebezpieczne. Z jednej strony moje odwiedziny u ciebie są istnym szaleństwem, a z drugiej - najprawdziwszą i najnormalniejszą częścią mojego życia."
  
  "Uśpiona" to dobrze zbudowany thriller psychologiczny z narkoleptycznym światem, w jakim probuje odnaleźć się Weronika, ale i sam czytelnik. Zagadkowa śmierć, policyjne śledztwo i niebezpieczna obsesja - emocji nie zabraknie. Polecam!  (sza_teraz_czytam, 11.06.2022)