W środku nocy

Średnia ocena: 5, liczba ocen: 2

• Ocena:
  "Cała nasza czwórka była z Billym w dniu, w którym został porwany. A teraz wszyscy wróciliśmy na Hemlock Circle po raz pierwszy od trzydziestu lat. "
  Ethan, nękany przez ślady przeszłości, nie potrafi pogodzić się z tym, co przytrafiło się jego najlepszemu przyjacielowi, Billemu. Po powrocie do rodzinnego domu, miejsca, w którym trzydzieści lat temu czas się zatrzymał, Ethan doświadcza niecodziennych, niepokojących rzeczy.
  Czuje obecność Billy'ego. Czy to możliwe, że chłopak żyje?
  .
  Znakiem rozpoznawczym książek Rileya Sagera są wątki nadprzyrodzone. Czytam Sagera dla tych wątków. I nieważne, że czasem Autor popłynie, dołoży odrobinę absurdu, ja i tak biorę jego książki w ciemno.
  "W środku nocy " będzie jedną z moich ulubionych książek pióra Sagera, obok "Wróć przed zmrokiem " i "Tylko ona została ". Początkowo nie byłam przekonana do stylu, nie mogłam się w nim odnaleźć. Początek może wydawać się mniej dynamiczny, a fabuła momentami mniej angażująca. Trochę jest jak sinusoida, raz dużo się dzieje, by za chwilę zwolnić. Jednak im dalej w las (i to dosłownie) tym robi się ciekawiej.
  Riley Sager mnie nie zawiódł, zabrał w podróż pełną mrocznej atmosfery, towarzyszącego niepokoju i tajemniczych znaków. Trzymał w niepewności, nie dał poznać prawdy, dopóki nie opowiedział całej historii. Lubię, gdy akcja dzieje się dwutorowo, gdy autor sięga do przeszłości.
  To dodatkowo wzbogaca i urozmaica fabułę, oddziałuje na wyobraźnię. Tak było w tym przypadku.
  No cóż. Kolejna książka Sagera, kolejna, którą polecam. (Gosiak W., 27.04.2025)

  Opinia niezweryfikowana zakupem

• Ocena:
  “W środku nocy” Rileya Sagera to historia kryminalna, ale z mocnym wątkiem obyczajowym, dramatem skupionym na pojedynczych osobach, których losy połączyły się poprzez miejsce zamieszkania i jednego bohatera - tego, który przed laty zaginął i do teraz nie wiadomo, co się z nim stało. Wtedy był to 10-letni chłopczyk, teraz uznany już za zmarłego. Ale przecież nie musi taki być? Teraz, niecałe 30 lat później, bohaterowie zjawiają się wszyscy w jednym miejscu naznaczonym dawną tragedią, a co więcej, zaczynają doświadczać czegoś dziwnego - przynajmniej jeden z nich, ten który 30 lat temu był najbliżej zaginionego i ten, który teraz opowiada nam to wszystko z własnego punktu widzenia. To skłania go do czujności i ponownej próby przypomnienia sobie co się wtedy stało, a my przyglądamy się jego zmaganiom naprzemiennie z relacją zdarzeń z tego kluczowego dnia z przeszłości, opisującą poczynania każdej z postaci, która miała styczność z zaginionym. Akcja toczy się tempem spokojnym, autor bardzo sprytnie prowadzi ją tak, by nieco zamydlić nam oczy, podsuwa tropy nieoczywiste, które powodują, że zaczynamy się zastanawiać czy to ciągle kryminał, czy już powoli kierujemy się w stronę powieści grozy… Sprytnie ta granica jest zacierana, nie na tyle, by się bać, ale na tyle, by czytelnik miał wiele wątpliwości, co do dalszego przebiegu zdarzeń… Mimo iż ogólnie historia jest prosta, a rozwiązania fabularne dość znajome, to finał mnie zaskoczył. Skończyłam książkę z poczuciem przyjemnie spędzonego czasu, z lekturą, która przyniosła mi całkiem fajny relaks. (Kryminał na talerzu, 18.03.2025)

  Opinia niezweryfikowana zakupem