Zielone dziecko

Wkrótce Olivero jest znudzony pierwszym poziomem i porzuciwszy Siloen, przechodzi na drugi poziom, gdzie uczy się ciąć i polerować kryształy, najświętsze obiekty podziemnego świata. W końcu otrzymuje pozwolenie przejścia na najwyższy poziom, „ostatni etap życia”. Poznaje tam „podstawowe zasady wszechświata”, zgodnie z którymi istnieją tylko Porządek i Chaos. „Porządek … to wypełniająca przestrzeń Masa wokół nich, … Chaos to pusta przestrzeń”. Źródłem Chaosu są zmysły, które „wskutek ograniczeń związanych z ciałem … tworzą złudzenie osobowości”. Olivero wybiera grotę, w której ma spędzić resztę życia w samotności, kontemplując „naturalne i absolutne piękno” kryształów, które otrzymuje od człowieka zajmującego się ich cięciem. Przynoszą mu regularnie jedzenie i wodę, a on sam zaczyna przygotowywać swoje ciało do „doskonałości śmierci”, którą kiedy już nadejdzie, powita „ze szczególną radością”. Wynosząc ciało Olivero z groty, słudzy spotykają drugą grupę niosącą ciało Siloen, która zmarła w tym samym czasie co Olivero. Oboje zostają złożeni w kamieniejącej trumnie, aby „stać się częścią tej samej harmonii kryształów”, jak każe zwyczaj, gdy umiera któryś z Zielonych Ludzi.